Sjálfbær nýting hvala

Aðeins meir um hvali og hvalveiðar.  Svo ekki fari á milli mála þá er ég mjög hlynntur sjálfbærri nýtingu náttúrunnar hvers kyns sem hún er svo fremi að nýtingin gangi ekki á aðra ríkari hagsmuni.  Einhvern veginn er ég ekki að kaupa rök hvalveiðisinna og ég er ekki búinn að sjá afurðirnar seldar.  Það er svo margt í þessu dæmi sem ekki gengur upp.

Þegar ég var ungur í sveitinni að byrja að fara með skotvopn sagði afi minn við mig.  "Mundu áður en þú tekur í gikkinn til hvers þú gerir það".  Á það ekki ágætlega við núna?

Spyr sá er ekki veit.... 

Fordómar hverra?

Mér hefur alla tíð fundist umræða um hvalveiðar mjög sérstök og þar framborin rök sem standast oft illa nánari skoðun.  Sú staðreynd sem við fáum ekki umbreytt varðandi tíðaranda almennings í hinum siðmenntaða (sic) heimi sem hefur snúist til andstöðu við veiðar hvala og annarra sjávarspendýra.  Hvað  um veldur veit ég ekki.  Þó mætti ætla að borgarbúi nútímans sé komin nokkuð langt frá manninum með byssuna og hnífinn sem veiðir dýr merkurinnar til viðurværis sér og sínum, þar sem allir gleðjast yfir góðum afla að kveldi vel heppnaðs veiðidags.  Stórborgarbúinn  skilur ekki grimmdina sem felst í veiðum og er búinn að skilgreina hvali sem "góð dýr", vitsmunaverur sem ganga manninum næst.  Hann býsnast yfir villmannlegum hvalveiðum mörlandans um um leið og hann sker nautasteikina svo skín í fallegt rautt sárið.   Skyldi hann minnast þess um leið og steikarbitinn strýkur góm og eitt sinn var þetta fallegur kálfur á engi sem börn og fullorðnir dáðust að.  Nei, hvalir eru sko eitthvað meira og nautkálfinum æðra, þ.e.a.s. ef hann gerir sér yfirleitt grein fyrir að hann hafi ekki bara orðið til sisvona í kjötborðinu hjá kjötkaupmanninum á horninu.  Þarna kemur til skipting dýra í æðri dýr og óæðri, góð dýr sem ekki má deyða og borða öndvert vondum dýrum sem öllum er sama um.

Íslendingar hafa gjarnan talið sig til veiðimannasamfélags.  Veiðar, á fiski og hverju því sem gat orðið til lífsviðurværis hafi verið okkur til skamms tíma í blóð borin.  Finnum við til samúðar eða meðaumkunar, þegar skorið er á tálkn lifandi eldislaxins þar sem syndir úr sér blóðið í langdregnum (h)valafullum dauðdaga.  Finnum til samúðar með lambinu sem rekið er af fjalli til slátrunar að hausti, hvölunum sem skotnir voru í hafi í haust.  Nei, ég held að flestum finnist þetta vera hluti af því að vera (veiði)maður og nytja náttúruna á sjálfbæran hátt.

Getur verið að við skiptum dýrum í góð og slæm?  Getur verið að við séum haldin sömu fordómunum og fyllumst tilfinningahita þegar skotveiðimenn hafa ýjað að þeim möguleika að veiða mætti hrossagauk, heiðlóu svo eitthvað sé nefnt.?  Nei.  Það varð hreinlega allt vitlaust og tilfinningaflæði margra varð hamslaust.  Þvílík villimennska.  Veiða lóuna, vorboðann ljúfa.  Alldeilis ekki og engin rök bitu.  Alveg sama þótt bent væri á að þessir fuglar væru vinsæl veiðibráð í nágrannalöndunum og stofnarnir  nægilega stórir til að bera veiðarnar.  Þarna urðu margir berir að fordómum sínum og rétt er að minnast tilfinningaþrunginnar umræðu um rjúpnaveiðar ár hvert.  Blessuð rjúpan hvíta.  Jónas hafði líka ort svo fallega:  Ein er upp til fjalla.....  

Ég spyr:  Er einhver munur á fordómum húsmóðurinnar í Vesturbænum sem leggur á sig  mótmæli í Velvakanda vegna rjúpnaveiða á fjöllum eða fordómum bretans sem fær ógeðshroll við að sjá myndir af hvölum dregnum í lúna hvalveiðistöð í Hvalfirði?   Og hætti kannski við Íslandsferðina næsta sumar!

Spyr sá er ekki veit.... 

Leyndarmálaráðuneytið?

Utanríkisráðherrann, hún Valgerður Sverrisdóttir, hefur að undanförnu reynt að bæta ímynd sína og ráðuneytisins og bara tekist það bærilega.  Ekki það að skilja að ég hafi verið neinn sérstakur aðdáandi Valgerðar né framsóknarmanna yfirleitt en maður skal ætíð líta með velvilja til verkanna,  séu þau gerð af góðum hug, sama hver vinnur þau.

Um árin hefur utanríkisráðuneytið vakið athygli fyrst og fremst fyrir þrennt; Í fyrsta lagi fyrir ótrúlega útþenslu og peningabruðl, í öðru lagi fyrir alls kyns klúður og klaufagang vegna friðargæslu og í þriðja lagi fyrir alla þá leynd leynd sem ráðuneytið hefur sveipað um öll okkar varnarmál.  Ráðuneytið gæti þess vegna heitið leyndarmálaráðuneytið.

Öll þessi útþensla og síðast milljarðs króna eyðsla í framboð til Öryggisráðsins finnst mér heldur fyndin því fram að þessu höfum við í reynd ekki rekið sjálfstæða utanríksstefnu heldur hengt okkur utan í stefnu Bandaríkjastjórnar.  Þess vegna er utanríkisráðherra á Íslandi álíka gáfulegt fyrirbæri eins og flotamálaráðherra í Sviss.

Þess vegna er vinna Valgerðar í rétta átt.....

Leynd létt af leynilegum viðaukum við varnarsamning

Ónotað líffæri

Einum slíkum mættum við í seint í gærdag á Heiðmerkurveginum.  Ég hélt bara að fólk almennt væri skynsamara og betur upplýst en þetta.  Þetta er kannski bara dæmi um ónotaða líffærið, þetta milli eyranna.  Heitir það ekki heili?

Bílstjórar með börn á sleðum í eftirdragi

Aukum tekjur ríkissjóðs - lækkum skatta

Hvernig fer þetta nú saman?  Tekjuskattur eins og hann er innheimtur í dag er einhver óréttlátast skattheimta samtímans.  Hverjir borga 36% tekjuskatt?  Fyrst og fremst launaþrælar og harðast bitnar hann á lágtekjuþrælunum.  En hátekjuþrælar?  Jú,  flestir sem hafa hátekjur hafa hann fyrst og fremst af fjármagni og borga tekjuskatt - að vísu heitir hann fjármagnstekjuskattur og er bara 10%.  Vont er þeirra ranglæti er verra er þeirra réttlæti sagði Jón Hreggviðsson fyrir löngu en þau orð eru í fullu gildi enn í dag.

Afnemum tekjuskatt.  Leyfum fólki að ráðstafa tekjum sínum sjálft - eyða sínu aflafé að vild.  Með því vinnst margt; velta eykst (les hagvöxtur), sparnaður mun líka aukast og þeim sem lægstar hafa launatekjunar kemur þetta mest til góða.

Hvar á ríkið að afla fjár?  Fyrst og fremst með veltusköttum - skattleggjum eyðslu - ekki aflafé.  Setjum virðisaukaskattinn í eitt þrep og afnemum allar undanþágur.  Vond var hugmyndin um matarskattinn 14% á sínum tíma en enn verri er sú kosningabrella sem stjórnvöld framkvæma nú og lækka matarskattinn í 7%.  Virðisaukaskattkerfið sem við bundum svo miklar vonir við er orðið að tómu bulli með fjórum þrepum; 1. þrep með 24,5%, 2. þrep með 14%, 3. þrep með 7% og 4. og síðast þrepið með 0%.  Þar á ég við allskyns liði sem eru undanskildir í kerfinu eins og samgöngur.

Eitt þrep í virðisaukaskattinn og afnemum allar undanþágur.  Leyfum ríkinu að hagnast á eyðslunni og afnemum tekjuskattinn.  Mikið hlakka ég til að sjá einhverja stjórnmálamenn taka þetta upp.  Að vísu sagði Pétur Blöndal einu sinni að svona vildi hann sjá skattkerfið og eins hafa hagfræðingar lagt fram reiknilíkön þetta varðandi.  

Varðandi þá sem lægstir standa að þeirra verða sértæk úrræði eins og alltaf hefur verið.  Það er sátt í þjóðfélaginu um slíkan jöfnum hvar í flokki sem menn standa. 

Þegar andlitið dettur af manni

Í kvöld sá ég atvik á götunni þar sem í bý.  Þetta fékk mig til að missa gjörsamlega andlitið.  Þarna geystist maður á vélsleða eftir götunni á miklum hraða með ungt barn sitjandi fyrir framan sig.  Já ég sagði með barn sitjandi fyrir framan sig á sleðanum.  Það er kannski ekki mikil umferð í götunni en hún var nægilega mikil til að þurfa að horfa upp á árekstra tvisvar sinnum í það eina ár sem ég hef búið við hana.

Ég man þá tíð þegar þótti sjálfsagt að halda á og sitja undir börnum í bílsætum.  Og auðvitað kostaði það líf og limi barnanna ef eitthvað alvarlegt kom upp á.  Þessi ósiður var lagður af fyrir meira en þrjátíu árum og þykir glæpsamlegt athæfi í dag.  Því miður þá sér maður enn svo dæmalaust dómgreindarleysi eins og þetta á vélsleða, á mótorhjólum og fyrir nokkru sá ég ökumann dráttarvélar á þjóðvegi með barn í fanginu.  

Hvað er að?  Er fólk svona dæmalaust heimskt, illa innrætt eða hvað?  Mig skortir skýringar.  Vitið þið þær? 

Snjórinn gleður

Loksins snjóaði lítilsháttar hér á höfuðborgarsvæðinu.  Snjóaði og það gladdi mig.  Mér finnst að á veturna eigi að ríkja frost og snjór.  Ekki sífelldar umhleypingar og rigningarhraglandi.  Við megum ekki við því hér í þessum norðurmyrkvaða hjara veraldar.  Með snjónum kemur birtan fyrr á morgnana og það dimmir seinna á kvöldin og einhvern hátt finnst manni veturinn fljótari að líða.

Svo finnst mér líka gaman að keyra í snjó.  Ekki endilega á jeppa.  Skemmtilegast er að spreyta sig á smábíl einsdrifa.  Ég reyni alltaf að nota tækifærið þegar kemur hálka eða snjór og dríf ökunemana mína út að keyra.  Þeir fá ekki mörg tækifæri til þess og nauðsynlegt er að kenna þeim réttu viðbrögðin og hegðunina í vetrarakstri.  Þetta finnst þeim skemmtilegt.  Oft finnum við okkur autt bílastæði að kvöldi og leikum okkur þar við bremsuæfingar, handbremsubeygjur og "sliding".  Þetta leiðir hugann enn og aftur að þeirri furðustaðreynd að enn (það er 21. öldin ef einhverjir vita það ekki) hefur ekki verið komið upp aksturskennslusvæði á Íslandi.  Þó virðist einhvað vera að rætast þar úr.  Vonandi.  Ég hef séð þessu lofað aftur og aftur en engar hafa efndirnar verið.

Allt verður svo hreint í snjónum.  Nema göturnar sem liggja þvers og kruss eins og skítugar skóreimar þar sem litarefnið verður til út salti, snjó, tjöru áfoki, sóti og annarri mengun frá bílunum.  Og það er aldrei skemmtilegra að fara í gönguferð um Heiðmörkina með tíkina.  

Hún kann líka að meta snjóinn.... 

Hvenær er verður foss að flúð?

Það verður ekki af sunnlendingum skafið að þeir séu frjóir í hugsun og uppátektasamir.  Nýjasta fyrirbærið er útifundur sem sem ritstjóri nokkur á Suðurlandi hafði boðað til við bæinn Urriðafoss á Þjórsárbökkum.  Um hvað snerist svo þessi útifundur?  Var hann til stuðnings virkjun á svæðinu eða var hann boðaður mót henni?

Af fréttum verður trauðla í ráðið.  Ritstjórinn hélt ræðu og kom m.a. fram í sjónvarpi.  Bæði þar og í blaðafréttum talar hann í austur og vestur.  Jú það má virkja en ekki til að fóðra enn einn álrisann eins og hann kemst svo skemmtilega að orði.  Það á bara að finna aðrar leiðir til þess og bendir á Búðarhálsvirkun sem hann segir vera hálfkláraða .  Ok.  Samt segir hann mega virkja þarna, bara til annarra nota.  Hver er munurinn, ég spyr?  Þarna töluðu fleiri þ.a.m. bóndinn á Urriðafossi sem taldi sjálfsagt að virkja þarna.  Hver var tilgangur fundarins?  Má ég geta mér til að ritstjóranum hafi vantað athygli en nýverið lagðist hann á árarnar með öðrum framsóknarmönnum og bauð sig fram til þingmennsku á Suðurlandi.  Og viti menn, hann fékk athyglina?  Heldur betur.  Jólasveinar vekja alltaf athygli jafnvel þótt pokinn þeirra sé tómur.

Víkjum að Urriðafossi.  Nýverið hef ég heyrt tal og skrif manna um að alls ekki megi fórna fossinum í virkjun og að hann sé með mestu náttúruundrum á svæðinu.  Misjafnt er mat manna á gæðum þessa lands og annarra.  Í fyrsta lagi sé ég engan foss þarna.  Í mesta lagi flúð þar sem kannski einu sinni var foss sem áin er löngu búin að brjóta niður.  Vissulega er alltaf gaman að horfa á kraftmiklar flúðir í stórám en að kalla þetta foss.....

Meira um þetta síðar 

 

Fjölmenni á útifundi við Urriðafoss

Hættulegustu 15 sentimetrarnir

Fjörutíu og sex óhöpp í umferðinni voru tilkynnt til lögreglu í dag.  Væntanlega annað eins sem ökumenn hafa afgreitt á staðnum og sent síðan beint til tryggingafélaga sinna.  Hálku er um að kenna.  Já að fór ekkert á milli mála að víða var hálka á götum í dag en svo virðist á annað hvort séu ökumenn ónæmir fyrir henni, svo og öðrum aðstæðum, því aksturlag þeirra var eins og á björtum þurrum sumardegi.   Í ökukennslunni eru lögð mikil áhersla á að ökuhraði fari í fyrsta lagi eftir ytri aðstæðum, í öðru lagi eftir gerð og búnaði bíls, í þriðja lagi eftir hæfni og getu ökumanns og í fjórða lagi að gildandi reglum um hámarkshraða hverju sinni.

Því miður virðist þetta ekki ná til ökumanna og í morgun varð ég vitni að hreint ótrúlega glæfralegum akstri olíuflutningabíls af stærstu gerð.  Ég sá hann fyrst við Engidal í Hafnarfirði og svo ók hann norður Hafnarfjarðarveginn.  Þessi bílstjóri lét sig ekki muna um að aka yfir á rauðu ljósi við Lyngás, fara í "stórsvigi" á milli akreina á miklum hraða.  Í smástund prófaði ég að aka á sama hraða, þá samsíða honum og þá sýndi GPS leiðsögubúnaður í mínum bíl 105 km hraða.  Ég hægði strax á en varð hugsað til hvort vinnuveitandi bílstjórans væri ánægður með hegðun hans.  Tæplega trúi ég því þar eð bíllinn var rækilega merkur eiganda sínum.  Þetta var snemma í morgun, lítil umferð, en víða voru mjög lúmskir hálkublettir.  Það virtist engin áhrif hafa á aksturslag manna en á leiðinni af Álftanesinu niður í bæ ók ég framhjá tveim dæmigerðum "hálkuóhöppum".  Þar er einhvern veginn greipt inn í okkar sinni að kenna allaf einhverju öðrum um lendi menn í óhöppum. Það er hálka, lausamöl, illa hannaður vegur o.s.fr.

Auðvitað mega bílarnir vera betri, vegir betri og breiðari en allar rannsóknir sem gerðar hafa verið á orsökum umferðarslysa (eins og annarra slysa) gefa skýrt og greinilega til kynna að flest slys verða vegna vankunnáttu, vanmats á aðstæðum, ofmati á bifreiðinni og eigin getu auk þess sem ökumaðurinn er oft ekki með hugann við aksturinn.

Akstursleiðin frá A til B er X-vegalengd.  Það skiptir litlu máli hvað hún er löng og hvaða aðstæður verða á veginum.  Hættulegasti vegarkafli leiðarinnar er ekki nema 15 sentimetra langur.  Þ.e. 15 sentimetrarnir á milli eyrnanna á okkur sjálfum. 

46 umferðaróhöpp á höfuðborgarsvæðinu í dag

Þessir íslendingar!

sagði Jón Gnarr í hlutverki sínu í Áramótaskaupinu í gærkvöldi.  Mér fannst þetta skaup frábært og passa vel við minn húmor - enda er ég með einsstaklega góðan, hárfínan og fágaðan húmor.  Eða var ekki lagt upp með slikt í skaupinu.  Marga veit ég um sem ekki stökk bros allan tímann.  Ótrúlega margir sem hafi þennan þroskuðu skynjun á hvað sé góður húmor og hver sé slæmur.

Gnarrinn var frábær sem og Þorsteinn Guðmundsson auk margar annarra sem alltof langt væri að telja upp hér.  Óvanalega langur leikaralisti.  Ég horfði aftur á það í dag og líkaði bara betur.

**** - fjórar stjörnur!