Braskarar í útgerðarstétt missa fiskveiðiheimildir í hendur útlendinga.

Hvernig stendur á þessari skelfilegu skuldsetningu í íslenskum sjávarútvegi.  Ein helstu rök andstæðinga ESB hafa verið að eignarhaldið fiskveiðiréttarins megi ekki færast til útlendinga.  Þá spyr ég:  Hefur það ekki færst sjálfkrafa með kvótabraski, tilheyrandi skuldsetningu sem nú kemur illa í hausinn á bröskurnum?  Hverjir eiga veðkröfurnar í þrotabú bankanna? Skyldu þeir vera einhverjir ótætis útlendingar?

Er þá ekki ljóst að raunverulegt eignarhald á fiskveiðiréttinum á Íslandsmiðum er komið í hendur erlendra?  Ef svo er eru þá ekki rökin gegn ESB aðild fokin fjalla til?  Ég get ekki betur séð en ef eignarhaldið eigi að haldast innanlands að ríkið verði að leysa til sína aflaheimildir og sjá til þess að veð útlendinga í veiðiréttinum verði greiddar.

Annað tveggja gerum við það núna strax eða aldrei.

Erlendir bankar með veð í kvóta

Stuttur metorðastigi eða siðbót?

Allt í einu hefur áhugi ungs framagjarns fólks beinst að Framsóknarflokknum, þeim flokki sem er vart nema skugginn af sjálfum sér í dag, miðað við þá fornu frægð þegar hann var löngum næst stærsti flokkur þjóðarinnar.

Framsókn hefur haft sérlega slæmt orð á sér fyrir spillingu og innan hans má segja að nokkrir af helstu fjárglæframönnum undanfarinna missera átt skjól.  Nærtækast er það að benda á svokallaðan S-hóp hvað gat sér orð fyrir að hafa eignast Búnaðarbankann með svikum og prettum.  Að hluta til sömu aðilar og S-hópinn skipuðu fóru einnig ránshendi um sjóði Samvinnutrygginga og skildu eigendur eftir skulduga upp fyrir haus.  Forustu flokksins stóð einnig af hinu illræmda kvótakerfi í sjávarútvegi og hefur flokkurinn varið kerfið eins og hundur bein.  Þar fór fremstur í flokki þáverandi formaður, Halldór Ásgrímsson, enda einkahagsmunir hans af kerfinu miklir.

Liðsmenn S-hópsins hafa einnig verið mikilsráðandi í svokölluðu flokkseigandafélagi, sbr. frásagnir fyrrv. þingmanna flokksins, Bjarna Harðarsonar og Kristins Gunnarssonar bera vitni um.  Svo virðist sem þar hafi menn setið og staðið að geðþótta þessara manna.

Miklar hræringar hafa verið í forustusveit flokksins að undanförnu og vart farið framhjá neinum hversu óvægin og grimmileg baráttan um völdin hefur verið þar.   Ekki þarf að rekja það hér.  Eftir hafa hætt formennsku og þingmennsku í reiðikasti skildi Guðni Ágústsson eftir stórt skarð.  Það skarð virðast margir tilbúnir að fylla.  Einn þeirra sem nú hafa gengið til liðs við flokkinn, vonandi með siðbót efsta í huga, er Guðmundur Steingrímsson Hermannsonar Jónassonar.   Talsvert hefur borið á Guðmundi í starfi Samfylkingarinnar og hiklaust má telja þar skarð fyrir skildi með brotthvarfi hans. Guðmundur var af mörgum talinn einn af efnilegustu framtíðarmönnum þar.  Því má búast við innganga hans í flokkinn sé ekki bara upp á punt heldur ætli hann sér frama þar.  Raddir hafa einnig heyrst í þá veru að auðvelt sé að ná frama í Framsóknarflokknum því metorðastiginn þar hafi færri þrep en annarsstaðar.

Það verður fróðlegt að sjá hver ber sigurorð í toppslag flokksins.  Næsta vika er ögurstund og þar kemur í ljós hvort liðsmenn hans eru tilbúnir til siðbótar og hvert þeir ná að hrista af sér óværu "flokkseigandanna".

Guðmundur í Framsóknarflokk

Nei takk, ég ætla ekki að borga skuldir íslensks sjávarútvegs, enn einu sinni!

Við hrun efnahagslífs þjóðarinnar koma þau nú í ljós meinvörpin í þjóðarlíkamanum eitt af öðru. Eitt það stærsta liggur í sjávarútvegi. Ein mesta blekking síðustu áratuga hefur verið sú fjarstæða að íslenskur sjávarútvegur sé sjálfbær og standi rekstrarlega á eigin fótum. Allt annað en útgerðin í ESB sem ekki gengur nema á beinum og óbeinum ríkisstyrkjum.

Á árum áður var gripið aftur og aftur inn í efnahagslífið, oftast með beinum gengisfellingum eða öðrum sértækum aðgerðum, nánast alltaf til að halda veikburða sjávarútveginum á floti. Á hvern féll kostnaðurinn? Jú, á íslenskan almenning í formi minnkaðs kaupmáttar, verðbólgu, okurvaxta og verðtryggingar.

Steininn tók svo úr við setningu kvótalaganna 1983 og framsalsheimildina 1990. Þar var grunnurinn lagður að hinni fullkomnu blekkingu. Látið var í veðri vaka að þetta væri til að vernda fiskistofna við Ísland. Akkúrat. Hvernig skyldi það nú hafa gengið? Svari hver fyrir sig.  

Stærstu mistökin lágu þó í úthlutun aflaheimildanna. Alþingi ákvað að þær skyldu renna til eigenda fiskiskipa. Ekkert var hugað að hagsmunum sjómanna, verkafólks, fiskvinnslu eða sveitarfélaganna. Allt rann án endurgjalds í vasa einnar stéttar manna. Þarna var kominn grunnur að þeim ójafnaði og græðisvæðingu sem við súpum nú seyðið af. Þarna varð til óefnislegur gróði við sölu á óveiddum aflaheimildum. Fjármálastofnanir tók veð í aflaheimildunum þrátt fyrir skýr lagaákvæði um eign þjóðarinnar (væntanlega ríkisins) á þeim. Nýtt umhverfi skapaðist, veröld „hrifsaranna“.

Veðsetningin var hrifsuruum fundið fé. Öllu var stjórnað úr herbúðum LÍÚ þar sem kvótanum var miðlað milli útgerða. Og alltaf hækkaði verðið. Að sjálfsögðu gerði það það. Enda auðvelt þegar öll trompin voru komin á eina hendi. A seldi B, B seldi C og svona koll af kolli og alltaf hækkaði verðið á heimildunum. Það var líka heppilegt til aukinna veðheimilda. Viðskiptalíkanið var þar sama og Baugsarar, Fonsarar, Bjöggar og aðrir seinni tíma skúrkar nýttu sér. Útgerðarmennirnir botnskuldsettu fyrirtækin, mjólkuðu miskunarlaust allt lausfé og nýttu allar lánalínur og skelltu sér á hlutabréfamarkaðinn.  Þjóðinni var talin trú um stórgróða sjávarútvegsins en því miður byggðist hann meira á væntingum en veruleika.  Algjör sjónhverfing og eftirleikinn þekkjum við.

Ég er sammála Þorvaldi Gylfasyni og fleiri fræðimönnum sem hafa bent á að þarna liggi rætur vandans. Þarna giltu ekki lögmál markaðarins, heldur sérhyggjunnar. Almenningur borgaði brúsann. Það þekkir fólkið í sjávarbyggðunum sem missti lífsafkomuna, eignirnar og sjálfsvirðinguna þegar kvótagreifanum þóknaðist í nafni hagræðingar að selja lífsbjörgina frá fólkinu. Ég fullyrði að framkvæmd þessa einokunarkerfis mun sagan dæma og setja á bekk með annarri illræmdri einokun; dönsku einokunarverslunarinnar.Nú er allt farið fjandans til og þrátt fyrir góðar meiningar (eða voru það meiningar) um verndun og uppbyggingu fiskistofna í hafinu við Ísland hafa helstu nytjastofnar hrunið. Hver er þá tilgangurinn?

Enn og aftur á að seilast í vasa almennings. Sjávarútvegsráðherrann vill fella niður skuldir sjávarútvegsins sem orðnar eru til af framvirkum gjaldmiðla og afleiðusamningum auk glórulausrar skuldsetningar. Blöðruhagkerfi kallaði ágætur maður þetta til sannmælis. Svo sprakk blaðran. Var einhver sem bað þessi fyrirtæki að taka þessa áhættu. Ég bað þá ekki og neita því að borga oftar skuldir þeirra sama hvaða fj..... barbabrellur á að framkvæma til þess. Til þessa nýtur þessi veruleikafirrti ráðherra fullþingis ráðvandra ofurmenna á borð við Árna Johnsen og Friðriks Arngrímssonar framkvæmdastjóra LÍÚ svo einhverjir séu nefndir.

Ef niðurstaðan verður eins og þessir herramenn fara fram hljóta aðrir skuldarar að fá sömu afgreiðslu. Ef ekki er ég hræddur um að hér verði allt vitlaust.

Svo einfalt er það.

Skuldastaðan mun batna

Að stela mótmælum!

Ekkert fáum við þessi venjulega Gunna og venjulegi Jón að hafa í friði. Við fáum ekki einu sinni að mótmæla í friði. Mótmælum okkar er ekki spillt af veðri og vindum, stjórnvöldum sem eru jafn sinnulaus um mótmæli sem hvað annað eða lögreglu sem helst virðist vilja stunda einhverja samræður við lögbrjóta.

Nei friðnum til mótmæla okkar er hreinlega stolið. Stolið af alls kyns rugludöllum sem nú skríða úr skúmaskotum sínum hvaða nafni sem þau nefnast, stundum hreyfingum sem kenna sig við frið, tröll, nornir og nú síðast einhverjir bræður hver annar þeirra sagður ráðgjafi þess innvígða og innmúraða í Svörtuloftum.

Þetta ruglulið á það sameiginlegt að vera uppfullt af fordómum gagnvart þeim sem ekki eru á sömu skoðun og lögreglu sem verður þeim eilífu heppilegur blóraböggull. Ruglulið sem snappar framan við myndavélar, ryðst með ofbeldi á saklaust fólk og grýtir lögreglu.

Rugludallarnir fá nú áður óþekkta athygli og virðast njóta þeirra í botn. Það er áhyggjuefni því það beinir athyglinni frá því sem mótmælt er.

Í upphafi skyldi endinn skoða

Það er ömurleg staðreynd að hópur fólks skuli hindra útsendingu á einum vinsælasta og elsta fréttaþætti landsins þó svo að það sé ósátt við framgöngu misviturra stjórnmálamanna undanfarnar vikur. Í tvo og hálfan mánuð hafi staðið yfir fjölmenn mótmæli sem fyrst og fremst hafa beinst að þeim sem ábyrgð bera. Stjórnmálamönnum, yfirmönnum Seðlabanka, Fjármálaeftirlits og ekki síst þeim óprúttnu fjárglæframönnum sem var leyft að leika hér lausum hala í allt of langan tíma. Mótmælin hafa með örfáum undantekningum verið friðsamleg og í flestum tilfellum málefnaleg.
Almenningur þarf að borga skuldir þessara vitleysinga. Sé eitthvað að marka fréttir af fjármagnsflutingum síðustu daga fyrir hrunið eru þeir örugglega ekki á flæðiskeri staddir.
Mistökin liggja fyrir og fremst í óvissum, fálmkenndum viðbrögðum stjórnvalda. Því má líkja við að vakna upp við að innbrotsþjófur hafi sótt heimili manns heim um nótt og haft öll verðmætin á brott. Fyrstu viðbrögðin voru því lík að best væri að skríða aftur upp í rúm og vona þetta vera vondan draum. Kannski þjófurinn sæi að sér og skilaði þýfinu.
Það var ekki svoleiðis. Viðbrögðin voru ekki í neinu samræmi við ástandið. Ekki kom til greina að draga sökudólgana til ábyrgðar. Í ljósi sögunnar er það skiljanlegt þar sem fjárglæframennirnir voru svo samanspyrtir við íslensk stjórnmálalíf að stór hluti ráðherra, þingmanna og jafnvel forsetinn hefði fokið þar með.
Mín tilfinning er sú að allur almenningur sé sár og reiður og margir vart búnir að skilja í hvað slæmum málum við erum. Nú um áramót missa margir vinnu og munu fara á atvinnuleysisbætur. Fjöldi fólks er í þeim sporum að geta ekki staðið við skuldbindingar sínar. Þetta sama fólk horfir upp á gæðinga bankanna fá sínar skuldir niðurfelldar, bankana hafa kennitöluskipti og sjá glæframennina enn vera að skara eldi að eigin kökum.
Þetta er ekki ásættanlegt og á meðan stjórn Seðlabankans, Fjármálaeftirlits og ráðherrar sem klárlega bera ábyrgð sitja sem fastast er ekki nema eðlilegt að uppúr sjóði. Ég er hræddur um að þetta sé rétt byrjunin. Ástandið á götunum á eftir að versna ef stjórnvöld grípa ekki nú þegar inn í ástandið með róttækri uppstokkun. Fólkið sér að friðsamleg mótmæli bera lítin sem engan árangur. Það þýðir einfaldlega að mótmælin færast yfir á næsta stig, og næsta, og næsta.....
Geir, Ingibjörg og aðrir landsfeður. Eruð þið svo fjarlæg almenningi að þig séuð ekki að skynja það ástand sem er að skapast í þjóðfélaginu? Ef þið teljið ykkur skynja það er aðgerðaleysi ykkar óskiljanlegt.

Fólk slasað eftir mótmæli

Ekki veitir Framsókn af

Ég held að margur Framsóknarmaðurinn sjái vonarpening í skipulagshagfræðingnum Sigmundi Davíð. Flokkurinn hefur verið í algjöru reiðileysi síðustu misserin þar sem hver hendin hefur verið upp á móti annarri. Líklega er af hinu góða að fá nýtt blóð í forustuna.
Sigmundur kemur mjög vel fyrir, skeleggur talsmaður málefna sinna og til alls góðs maklegur. Þó munu einhverjir muna eftir föður hans, fyrrum þingmanni Vestfirðinga, Gunnlaugi Sigmundssyni. Sá tók hatt sinn, hnakk og beisli og reið á brott klyjfaður feitum bitlingum. Þau mál gætu flækst fyrir syninum í formannsframboðinu.
Reyndar er ekki verra að eiga rætur í mesta framsóknarhéraði landsins en þeir feðgar eru ættaðir af Ströndum, nánar tiltekið frá Ósi í Steingrímsfirði. Það hefur aldrei spillt uppgöngu í metorðastiga frammaranna, sbr. aðra feðga, þá Hermann Jónasson og Steingrím Hermannsson. Báðir voru þeir þingmenn Strandamanna og báðir urðu þeir formenn flokksins.

Sigmundur Davíð býður sig fram til formanns

Nafnlaus óhróðursherferð Ástþórs Magnússonar afhjúpuð!

Ástþór Magnússon var í gær staðinn að verki við að reka nafnlausa óhróðurssíðu sem hefur farið í herför gegn DV. DV er svo sem ekki vant að virðingu sinni en engin hefur verið duglegri að gagnrýna nafnlaus óhróðurskrif að undanförnu en téður Ástþór.Hér að neðan er mynd (screenshot) af vefsíðuni domaintools.com þar sem þessi tengsl koma skýrt fram. Sama IP tala, 213.181.100.145, er skráð fyrir öllum neðantöldum vefsvæðum:

 Það er alveg ljóst að Ástþór þarf að gefa skýringar á þessari mynd.  Reyndar er búið að breyta öllu núna, væntanlega til að fela slóðina.

Það er reyndar alveg á mörkum að maður sé að eltast við mann eins og Ástþór sem sumir hafa líkt við "þorpsfífl" en mér finnst einfaldlega nóg komið hjá honum af svo "góðu.

Ástþór hefur á bloggsíðu sinni reynt að fara undan í flæmingi þrátt fyrir áskoranir að svara skýrt af eða á.

Það er reyndar með ólíkindum að þessi maður skulu vera búinn að kosta okkur skattgreiðendur stórfé með einhverjum grínframboðum (vonandi er  honum ekki alvara) til forseta lýðveldisins. 

Válisti forsetaframbjóðandans

Athyglisverðar upplýsingar sem koma hér fram hjá kerfisfræðingnum Hjalta Þór Sveinssyni.  Með því að greina IP töluna kemur í ljós að frá henni koma m.a. forsetakosningar.is auk fjölda annarra.  Ein þeirra er sorprit.com sem hefur haldið úti svokölluðum "válista" auglýsenda.  A.m.k. einn verslunareigandi hefur stigið fram og lýst hótunum um að verslun hans yrði sett á "válistann" ef hann hætti ekki að auglýsa á DV.

Án þess að haldið sé uppi vörnum fyrir siðferði ritstjóra DV vakna spurningar á hvaða plani siðferðis þessi fyrrum forsetaframbjóðandi er?  Eða eigum við heldur að segja "þorpsfíflið"?

Grillaður ritstjóri, flamberaður í lygabrandíi, borinn fram í yfirgefnu auðmannahreiðri.

Frétt dagsins snerist um frétt. Frétt sem var raunar ekkifrétt. Átti að vera skúbb en var það ekki. Frétt sem olli því að ónafngreindur var á barmi taugaáfalls.
Frétt sem ekki birtist fyrr fréttin um hana var orðið að frétt. Bara eins í besta farsa.
Þar höfum við það. Reyndar vitað það alla tíð að eigendur fjölmiðla hafa mikil áhrif á efnistök ritstjórna þeirra, bæði beint og síður óbeint. Í dag fengum við beina dæmið. Í fyrstu reynir Reynir ritstjóri að ljúga sig út úr þvælunni en tekst svo óhönduglega upp að vart hefur nokkur maður trúað þvælunni. Lygin var svo endanlega afhjúpuð í Kastljósviðtali kvöldsins þar sem blaðamaðurinn leggur fram hljóðupptöku af samtali sínu við Reyni ritstjóra.
Reynir (að vera) ritstjóri, Hreinn (og klár?) eigandi og Bjórólfurinn prentsmiðjueigandi og alltumlykjandi. Félegur kokkteill atarna! Eru menn búnir að gleyma afskiptum hins alltumlykjandi þegar hann ætlaði að kaupa DV til þess að leggja það niður vegna "óþægilegra" frétta. Kannski erum við líka búnir að gleyma því "ritstýringu" hans á bók Guðmundar Magnússonar um Thorsarna (eða var það um Thor Jensen), skiptir ekki máli.
Lengi hefur Jón Ásgeir verið sakaður um að beita fjölmiðlum sínum ótæpilega í eigin þágu. Einhvern veginn hefur honum tekist að gera það á snyrtilegri hátt en hinn alltumlykjandi prentsmiðjueigandi.
Aum er staða ritstjórans og reyndar eigandans líka. Uppvís að lygaþvælu og um að láta undan hótunum "um líf og dauða". Traustleikavísitala ritstjórans var reyndar með allra lægsta móti en ætli honum hafi ekki tekist að fara niður fyrir núllið núna.
Ég spái því að hann láti af störfum á morgun. Annars er það litla traust á fréttum þess farið fjandans til.
Það hlýtur að vera pláss fyrir ritstjóra á einhverju grillblaði. Það gæti hann sem vísast gefið okkur uppskriftina að eigin grillun.
Grillun í beinni!

Upptaka af útskýringum ritstjóra DV

Er aumingaskapur Björgvins alger?

Það sem haft er eftir viðskiptaráðherranum í þessari frétt er naumast annað en það sem áður hefur komið fram. Það er vægt til orða tekið ámælisvert að toppar í íslenskri fjármálastjórnsýslu tali ekki saman í heild ár. Ár þegar miklar blikur eru á lofti. Hvað var Björgvin að hugsa? Hann sem er ráðherra bankamála hafði ekki hugmynd hvað var að gerast og svo virðist sem hann hafi verið kallaður að borðinu til málamynda. Var honum ekki treystandi? Hann verður að svara því.
Ef svo er þá er honum ekki sætt. En hann ákveður að sitja sem fastast og í stað þess að standa upp taka pokann sinn og fara. Vera ekki lengur með í þessum delluleik. Svo kvartar hann. Vá!
Ég ætla að lýsa því yfir að hann er einhver mesti pólitíski aumingi sem sést hefur. Blaðrar og bullar út í eitt en hefur ekki bein í nefi til að gera það sem gera þarf.

Björgvin: Spurningarmerki við Glitnisatburðarás