Afleit þjónusta Sorpu

Öðru hvoru liggur leið mín á móttökustöðvar Sorpu.  Gerist helst þegar maður fyllist einhverjum fítonskrafti og ræðst á draslið í bílskúrnum eða framkvæmd er stórtiltekt á lóðinni.  Nú skal ég viðurkenna að þetta er ekki það skemmtilegasta sem ég geri en samt reyni ég að sinna tiltektinni eins léttur í lund eins og mér er unnt.....þangað til ég þarf að losna við ruslið.  Ruslið sem ég er samviskusamlega búinn að flokka og raða eftir leiðbeiningum Sorpu.  Léttur í sinni hélt ég á eina af móttökustöðum Sorpu þar sem ég beið í röð eftir að komast inn á stöðina.  Sem sagt það voru fleiri en ég sem höfðu fengið tiltektaræði þennan daginn.  Í hliðinu var ungur piltur sem vopnaður málbandi og vasareikni tók á móti viðskiptavinunum.  Þessi tól sín notaði pilturinn af mikilli innlifun þegar hann mældi hátt og lágt þann hluta sorpsins sem hann taldi vera gjaldskyldan.  Þó svo að tekist hafi að kenna honum notkun málbands og vasareiknis hafði greinilega gleymst að kenna honum mannleg samskipti.

 

Orðastaður sá er hann átti við viðskiptavinina endaði yfirleitt í ónotum og einn þeirra brást þannig við að hann ók heldur þjösnalega á braut með sitt sorp.  Hann var næstur fyrir framan mig með garðúrgang í kerru auk eins vörubrettis.  Brettið var gjaldskylt, það fór ekki á milli mála hjá piltinum sem mældi það sem hálfan rúmmetra og BORGA - Takk.  Þetta var nóg og þjáningabróðir minn á hvíta Renaultinum með fínu rauðmáluðu kerruna var nóg boðið og ók fast og ákveðið  burt á meðan sá ungi baðaði út höndunum fullur vandlætingar.

Grun hef ég um að mörgum fleirum hafi fundist nóg um og sjálfur hef ég lent í svona trakteringum þarna.  Í stað þess að láta rukka sig fyrir ruslið hafa menn tekið til þess ráðs að losna við það með öðrum og ógeðfelldari hætti og kasta því á víðavangi.  Þetta má sjá víða í kringum um þéttbýlið s.s. eins og þessar myndir sem eru teknar í nágrenni Hafnarfjarðar sýna.  Svona má auðveldlega finna víða í

 

 

 

Opnunartími á móttökustöðvum er augljóslega alltof stuttur, opnað í hádeginu og aftur lokað kl. hálf átta á kvöldið.  Flestir ljúka vinnu síðdegis og ef menn ætla að nýta sér þjónustu (?) fyrirtækisins þurfa menn og konur á láta hendur standa fram úr ermum.  Í gær þurfti ég að fara tvær ferðir, sú seinni með skáp sem ég ætlaði að setja í Góða hirðinn.  Sorrý, ég var tveim mínútum of seinn og það var lokað á nefið á mér.  Annað hliðið var samt opið og spurði starfsmann hvort ég mætti halda á skápnum inn í gáminn fyrir Góða hirðinn.  Fullt af fólki var enn á römpunum að losa sig við úrgang og Góðahirðisgámurinn var galopinn og nóg pláss.  Svar starfsmannsins var NEI, ÉG er búin að LOKA!

Ég vil taka fram að við flesta starfsmenn Sorpu hef ég átt góð samskipti við en of algengt er að verða vitni að framkomu sem þessari. 

Skoðun mín hefur lengi verið sú að rangt sé að innheimta losunargjald á móttökustöðvum.  Heppilegra væri að leggja gjald á í samræmi við losunarvægi þeirra og fólk fengi hluta þess gjalds endurgreitt við skil á móttökustöð.  Með því að gera sorp að verðmætum mætti líka koma á samkeppni í sorphirðu og sorpmóttöku.  Sennilega væri það vænlegast til að breyta viðmóti einstakra starfsmanna gagnvart viðskiptavinum sínum. 

Á ég að borga meðlagið?

Sá skeleggi heilbrigðisráðherra, Guðlaugur Þór, hefur boðað nýtt frumvarp um tæknifrjógvanir.  Eftir því sem mér og öðrum hefur skilist er opnað þar á möguleika einstæðra kvenna til tæknifrjógvunar.  Já, er það ekki barasta hið besta mál?  Þegar málið er skoðað nánar vakna spurningar. 

Í fyrsta lagi hver er réttur þess barns sem getið er með tæknifrjóvun?  Hver er réttur barnsins til föðurs? Ég hélt í einfeldni minni að útgangspunkturinn í lögum um vernd barna og ungmenna væri réttur þeirra og velferð, ekki blindir eiginhagsmunir foreldra. 

Í öðru lagi hver greiðir meðlagið?  Jú viti menn, haldið ekki að kappinn Guðlaugur hafi lýst því yfir að ríkið myndi sjá um meðlagsgreiðslur!  RÍKIÐ! Hver er ríkið? Eru það ekki við öll sem búum í þessu landi?  Þar með talinn ég sjálfur.  Það er alveg á hreinu að ég sem hluti ríkisins (skattborgarana) neita að taka þátt í þvi að greiða meðlög með börnum sem ég á ekkert í. 

Nú ef einstæð kona óskar tæknifrjógvunar er þá ekki rétt að hún leggi fram áætlun um framfærslu hins ófædda barns næstu 18 árin a.m.k.  Væri ekki betra að hún gæti sýnt fram á það með ótvíræðum hætti?

Mér finnst þessi umræða á villigötum.  Hvað með að skoða siðferðilega þáttinn í þessu auk hins félagslega?   Ég  hef fulla samúð með þeim einstæðu konum sem þrá að eignast barn.  Hingað til hafa þær ekki verið í neinum vandræðum með að lokka einhvern álitlegan til samræðis......skuldabréfið til næstu átján ára er útgefið síðar.......

Má kannski afnema fleiri mannréttindabrot í leiðinni?

Það er hið besta mál að afnema þessi arfavitlausu eftirlaunalög sem troðið var í gegn um þingið á mettíma rétt fyrir jólaleyfi þingmanna 2003.  Með samþykkt þessara laga sýndu stjórnmálamenn mikið dómgreindarleysi og samþykkt þessa mannréttindabrots var eins og rétta almenningi fingurinn.

Þrátt fyrir að endurskoðun laganna hafi verið sett í stjórnarsáttmála núverandi stjórnar hef ég haft tölvuverðar efasemdir um efndirnar.  En viti menn, allt í einu hóstar Samfylkingarfrúin og setur þar með pressuna á Geir og sjálfstæðismenn.  Þrátt fyrir eftirlaunin er það skoðun mín að þingmenn séu afskaplega illa launaðir.  Nærtækt er að benda á ráðningu afdankaðs poppara í tyllistöðu hjá Reykjavíkurborg þar sem hann er með umtalsvert hærri laun en alþingismaður.  Kjör þingmanna eiga að miðast við það sem best gerist á markaðnum, líka eftirlaunin.

Sá atvinnurekandi sem illa borgar fær yfirleitt starfsfólk í samræmi við launagreiðslur.  Sama á við um okkur, kjósendur sem veljum fulltrúa á fjögurra ára fresti til að fara með hagsmunamál okkar.  Við fáum þá þingmenn sem við eigum skilið.  Gott og hæft fólk úr atvinnulífinu sem fullt erindi ætti til þings kærir sig ekki um það hvorki vegna launanna né þess félagsskapar sem dundar sér hálft árið við Austurvöll en sést varla þess á milli nema síðustu 2-3 vikur fyrir kosningar.

En úr því á að afnema ólög:  Hvenær á að afnema þau mestu ólög sem yfir okkur hafa dundið síðan einokunarlög danska kóngsins liðu undir lok.  Ólög sem fyllilega má líkja við náttúruhamfarir af manna völdum.  Hér á ég við lög um fiskveiðistjórn á Íslandsmiðum.  Það er sárgrætilegt að horfa upp á það gífurlega tjón sem almenningur á landsbyggðinni hefur orðið fyrir með þessum óskapnaði.  Gerðar eru skoðanakannanir eftir skoðanakannanir sem allar sýna það sama.  Fólk vill þessi lög á braut enda flokkaðist setning þeirra ekki undir neitt annað en mannréttindabrot.  Það er líka dapurlegt að þurfa skuli mannréttindanefnd Sameinuðu þjóðanna til að slá á puttana á stjórnvöldum hér.

Fresturinn til að skila svari og úrbótum til nefndarinnar er að renna út.  Hvert verður svarið? 

Eftirlaunalög Alþingis verða felld úr gildi

Hann ætti ekki að fara lengra með þetta pilturinn, það verður bara erfiðara hjá honum að lifa með þessari skömm alla ævina ef þetta fréttist

Hér segi ég sögu af dreng sem varð fyrir því að að fullorðinn maður dveljandi á heimilinu misnotaði hann kynferðislega.  Þess misnotkun stóð yfir frá því 11 - 14 ára aldurs hans.  Fermingarárið hans tók móðirin eftir að blóði í rúmfötum og nærbuxum drengsins og þegar hún spurði ástæðunnar fór hann fyrst undan í flæmingi og sagðist bara vera eitthvað illt í rassinum.

Ekki leyfði hann móður sinni að sjá hver orsökin væri en hún kom því þannig fyrir að hann væri sendur til læknis.  Þar kom í ljós að endaþarmur drengsins var skaddaður en drengurinn færðist undan að segja hver orsökin væri í fyrstu en sagði síðan foreldrum sínum frá.  Læknirinn hafði tafarlaust samband við barnaverndarnefnd og tilkynnti um málið. 

Það varð til þess að misnotkunin hætti en níðingurinn hótaði drengnum öllu illu sagði hann frá.  Sama dag og hann sagði frá létu foreldrar hans manninn fara af heimilinu.   Formaður barnaverndarnefndarinnar í nærliggjandi þorpi þar sem drengurinn bjó var sóknarpresturinn.  Auk hans voru tvær eldri konur í nefndinni.  Drengurinn var kallaður fyrir nefndina ásamt foreldrum sínum og þar sagði hann frá með erfiðsmunum því sem gerst hafði.  Honum fannst spurningarnar skrítnar eins og þegar hann var spurður um hvor hann hefði verið að æsa manninn upp eða freista hans til þessara óeðlilegu athafna. 

Eftir viðtalið var honum sagt að fara fram á gang loka hurðinni og bíða frammi.  Frammi á ganginum lagði hann við hlustir og heyrði æsta rödd móður sinnar sem heimtaði að sýslumaðurinn yrði látinn vita og kærður.   Önnur barnaverndarkonan sagði þá hvort þetta myndi ekki bara jafna sig, mannfýlan væri farin í annað landshorn.  Presturinn afgreiddi síðan málið á einfaldan hátt; Best væri fyrir piltinn að fara ekki lengra með þetta, það yrði bara erfiðara hjá honum að lifa með þessari skömm ef málið myndi fréttast.

Drengurinn, þá fullorðinn maður, sagði mér þessa sögu eftir aðstæður sem urðu honum harmdrægar.  Orð prestsins liðu sér aldrei úr minni, enn þann dag sviði sig undan þeim, meir en nokkru öðru en hent hefði hann á lífsleiðinni.  Lífsgangan varð æði skrykkjótt og ekki fann hann veginn og aftur og aftur lenti hann í öngstrætum og blindgötum oftast í slæmum félagskap við kónginn Bakkus.  Við þekktumst ekki í langan tíma en hann leitaði trúnaðar og hafði þörf fyrir að segja frá.  Hann sagði líka að hann hefði aldrei hitt níðinginn eftir þetta en frétt af honum öðru hverju og oft hefði sig langað að vara við honum en kjarkinn hefði skort.  Sér hefði líka stundum dottið í hug að drepa hann en til þess verks hefði kjarkinn einn skort.

Þessi saga hefur oft skotið upp kollinum í huga mínum þegar ég heyri og frétti af níðingsverkum brenglaðra manna.  Þeir skilja eftir sig brotnar sálir, skemmda sjálfsmynd og stundum líkamlegan skaða. Ég hef líka stundum hugleitt hvort þessi hugsun prestsins eigi sér hliðstæður í dag.

Vonandi ekki.  Ég segi þessa sögu vegna þess að hún verði til að opna huga fólks og þó ég viti það ekki og aldrei spurt er ég viss um að drengurinn væri því samþykkur.   

 

P.S.  Drengurinn lést liðlega fertugur að aldri af völdum fíkniefnaneyslu, foreldar hans báðir látnir fyrir nokkru, níðingurinn féll fyrir eigin hendi eftir upp um hann komst í öðru máli en sá eini sem er lifandi í hárri elli er presturinn.  Hann lét af prestskap fyrir nokkrum árum.

Útsýni forseta bæjarstjórnar Álftaness verði ei spillt, ónei, ónei.

Eins og þeir vita sem hafa fylgst með bloggfærslum mínum undanfarna mánuði hafa mér verið málefni stjórnsýslunnar á Álftanesi hugleikin.  Mér eins og fjölda annarra hefur ofboðið sá yfirgangur og valdníðsla sem ráðandi meirihluti bæjarstjórnar hefur valið að sýna kjósendum sínum.

Þar ber hæst skipulag miðsvæðið sem mikill meirihluti bæjarbúa hefur tekið einarða afstöðu gegn og séð ástæðu til að nota sér lýðræðislegan rétt sinn og sent inn til skipulagsyfirvalda skrifleg mótmæli við því.  Annað er mál lóðarhafans að Miðskógum 8 sem var svo einstaklega óheppinn að forseti bæjarstjórna býr í næsta húsi og getur ekki sætt sig við að útsýni hans til sjávar verði spillt.  Marta B. Helgadóttir hefur í greinargóðri færslu sinni rakið það dæmalausa mál og ég hvet alla þá sem hafa áhuga að lesa hana. 

Meira síðar. 

Árni Johnsen er sjálfum sér líkur, enn og aftur!

Enn einu sinni er Árni Johnsen búinn að koma sjálfum sér í vandræði.  Nú síðast fyrir að ráðast með einstaklega óverðugum ærumeiðingum um Gunnar Gunnarsson aðstoðarvegamálastjóra.  Manninum virðist ekki vera sjálfrátt og margt líkt með hegðan hans og sumra þeirra ofbeldissinnuðu vörubílstjóra sem hafa verið í sviðsljósinu síðustu daga. 

Ekki er rétt að rekja allan feril Árna hér en hann hefur svo sem margt reynt um dagana blessaður; blaðamennsku, stjórn brekkusöngs (þrátt fyrir lagleysi og tvö gítargrip), merkingar á vörusendingum hjá BYKO, grjótnám af Snæfellsnesi (þar sem hann dvaldi um tíma fyrir "tæknileg mistök") og nú upp á síðkastið hefur manngarmurinn fengið jarðgöng til Vestmannaeyja á heilann.   Ekki vil ég dæma um hvort unnt sé að gera jarðgöng til Eyja, en jafnvel þó teknar séu hans lægstu kostnaðartölur dugar það hvergi til að réttlæta slíka framkvæmd (ekki frekar en Héðinsfjarðargöngin).  Í þessu gangnaæði hefur kappið borðið hann ofurliði og vart getur lakari talsmann nokkurs málefnis nema kannski Sturlu Jónsson vörubílstjóra.

Þrátt fyrir mjög alvarlegt trúnaðarbrot þegar hann sem alþingismaður gerðist sekur um þjófnað á almannaeigum og fénýtingu ýmissa þeirra verðmæta sem honum var falin umsýsla á var ekki að finna á honum minnstu iðrun.  Eftir að hafa setið af sér hluta dómsins vestur á Snæfellsnesi bauð hann sig fram til þings í síðustu kosningum og náði þar kjöri, illu heilli.  Þar sannaðist hið fornkveðna:  Kjósendur fá allaf það sem þeir eiga skilið.

Árni er fyrst og fremst utangarðsmaður, lagast illa að siðaðra manna samfélagi og vill á stundum leysa málin með frekar ofbeldisfullum athöfnum svo sem að beita hnefum og fótum á þá sem honum er illa við svo sem homma, kjaftfora krata og aðra slíka.  Ekki skal ég dæma hvort honum frýjar til vitsmuna en eitt er ljóst; Ætla má að Árni hafi varla notað það litla sem honum var gefið.  Slík er hegðun hans og framkoma öll. 

Þessi síðasta árás hans á Gunnar Gunnarsson er algjörlega í stíl hans, órökstudd, ruddaleg og full af biturð þess sem hefur þurft að bíta í það súra.  Kannski hefði hann gefið Gunnari á kjaftinn hefði hann átt þess kost.  Slíkum ávirðingum sitja embættismenn ekki undir og því ber að fagna ákvörðun Gunnars að kæra þingmanninn fyrir ærumeiðingar.   Það er ekki hægt annað en að taka undir með Gunnari þegar hann segir setu hans á þingi Sjálfstæðisflokknum og íslensku þjóðinni til skammar.  Það eru orð að sönnu.

Ætlar að kæra Árna Johnsen

"Bíðið krakkar, við erum live eftir smástund......"

Það dýrmætasta sem nokkur fréttastofa á er tvennt; góðir fréttamenn og trúverðugleiki.  Mikið er lagt upp úr þessum tveim atriðum og þegar blettur fellur á trúverðugleikann eða persónu fréttamannanna er stofunni vandi á höndum.  Bregðast þarf skjótt við og annað tveggja að yfirmenn stofunnar skjóti skildi fyrir fréttamanninn með skýrri afdráttarlausri yfirlýsingu eða víkja viðkomandi frá störfum án nokkurs undandráttar eða tafar. 

Sé þetta ekki gert svo er trúverðugleiki fréttastofunnar í uppnámi.  Það sem nú er á allra vitorði og gerðist á bensínstöðvarplaninu í gær var fréttamanni Stöðvar 2, Láru Ómarsdóttur, ekki til sóma.  Unglingar sem þarna voru hafa staðfest í samtölum við mig að Lára bað þau um að bíða með að eggja og flöskukast í smástund, þau yrðu "live" eftir örstutta stund og þá mættu þau kasta að vild sinni.  Tökuvélinni var síðan stillt upp þannig að "athafnir" unglinganna sæjust sem allra best.  

Starfsmaður Stöðvar 2 gaf þeim síðan merki þegar eggjakastið byrjaði.  Sorrý ég trúi þessum krökkum en ekki "fréttamanninum/leikstjóranum" Láru.  Ég hef nefnilega aldrei reynt þau að neinum ósannindum.  Það voru mér vonbrigði að í kvöldfréttatíma Stöðvar 2 var ekki tekið á þessu máli sem er henni til mikils vansa.  Því lengur sem dregið er að opna málið verður það fréttastofunni æ dýrkeyptara.

Lára á varla annan kost en segja starfi sínu lausu, jafnvel þó þetta hafi átt að vera í "gríni".

 

Yfirlýsing frá Láru Ómarsdóttur

Skattlagning skuldara

Hef aldrei skilið þessi stimpilgjöld.  Þekki ekki forsöguna og hvernig þau eru tilkomin.  Ennþá síður skil ég hvaða rök liggja að baki þess að skattleggja skuldara sérstaklega umfram aðra.  Ósköp venjulegt launafólk sem berst í bökkum að halda endum saman og greiða af íbúðarhúsnæði þarf stundum að grípa til þess ráðs að taka ný lán og endurfjármagn húsnæðiskaup.  Í hvert sinn og nýtt veðskuldabréf er gert er þessu fólki gert að greiða himinháan skatt skuldarans.

Nú hefur viðskiptaráðherra lagt fram frumvarp um breytingu á lögum um  stimpilgjöld.  Þar er gert ráð fyrir niðurfellingu stimpilgjaldsins við kaup á fyrstu íbúð.  Ef maki á íbúð fyrir fæst helmingur niðurfelldur.  Að mínu mati er þetta skref í rétta átt en af hverju í ósköpunum stekkur hann ekki yfir skurðinn og fellir niður stimpilgjöld af íbúðarhúsnæði alfarið.

Til að mæta tekjutapinu mætti hækka fjármagnstekjuskattinn.  Þar eru tekjur skattlagðar - ekki skuldir.  Ég hef margoft haldið því fram að skattur af fjármagnstekjum eigi að vera sá sami og af launatekjum.  Til þess þarf að lækka launatekjuskattinn og hækka fjármagnstekjuskatt á móti. 

Hvað þurfum við að bíða lengi eftir stjórnmálamönnum sem hafa kjark og þor til að skera meinsemdirnar úr skattkerfinu? 

Stimpilgjöld af fyrstu íbúð burt

Eigum við ekki að hlusta á Ísleif Jónson varðandi Sundabraut?

Sleginn var nýr en ekki óvæntur tónn í Sundabrautarumræðunni með grein Ísleifs Jónssonar í Mogganum í dag.  Það gerir tóninn athyglisverðan er hver slær hann.  Ísleifur er ekki var einhver besserwisser út í bæ heldur reynslubolti í skoðun jarðlaga og borunum sem fyrrum stjórnandi Jarðborana ríkisins um árabil. 

Þegar  hann tjáir sig um jarðgagnagerð er rétt að hlusta og ég veit um marga jarðvísindamenn sem eru honum sammála.  Í umræðunni um Sundabraut er tiltölulega stutt síðan slegið fram hugmynd um jarðgöng.  Áður hafði verið rætt fyrst og fremst um Eyjaleiðina og hábrú yfir í Gufunes.  Vegagerðin hefur alltaf haldið fram eyjaleið sem besta kosti, fyrst og fremst út frá því að sú lausn þjóni mun betur umferðarhagsmunum borgarbúa og gesta þeirra, hafi minni umhverfisáhrif og sé það að auki mun ódýrari.  Ég held t.d. að fólk almennt geri sér ekki grein fyrir því mikla raski sem fylgir jarðgangagerð og þá hugsa ég sérstaklega til Laugarnessins.

 Hins vegar er ég ekki sammála honum varðandi breikkun Hringvegarins í gegn um Mosfellsbæ.  Það er löngu komin brýn þörf á Sundabrautina alla leið upp á Kjalarnes.  Að kljúfa Mosfellsbæinn í tvennt með hraðbraut er vond hugmynd.

Varar við Sundagöngum

Dómur fallinn. Umhugsunarefni fyrir þá bloggara sem fóru offari í þvagleggsmálinu

Mér finnst þessi dómur alveg í samræmi við tilefnið og óska Ómari til hamingu.  Það gengur ekki að "ofbeldismenn" bloggsins fari þar hamförum gegn nafngreindum einstaklingum eða fjölskyldum þeirra.  Því hlýtur það að vera umhugsunarefni fyrir þá bloggara sem aftur og aftur tröðkuðu á mönnum sem voru að vinna skyldustörf í svokölluðu "þvagleggsmáli".

Nú hefur dómur fallið í þvagleggsmálinu og má lesa dóminn í heild sinni á þessari slóð: http://domstolar.is/domaleit/nanar/?ID=S200700275&Domur=4&type=1&Serial=1&Words=  

Í dómnum kemur sannleikurinn fram.  Allra leiða var leitað til að framkvæma þvagtökuna með eins vægum úrræðum og kostur var.  Margir bloggararar hreinlega töpuðu sér í þessari umræðu og jusu óþverranum í allar áttir.  Það var eins og fólk gerði sér ekki grein fyrir hverjar skyldur lögreglu eru í svona málum.  Skyldur - ekki heimild.  Það er mjög ítarlega farið ofan í skyldur löreglu við aðstæður sem þessar.  Að sjálfsögðu var líka margt skynsamlegt sagt í umræðunni en því miður drukknuðu þær raddir í ofbeldisfullum fáfræðislegum skrifum sumra sem ég ætla ekki að nafngreina hér.  Þeir taki sneið sem eiga.

Sekur um meiðyrði á bloggi