Hann ætti ekki að fara lengra með þetta pilturinn, það verður bara erfiðara hjá honum að lifa með þessari skömm alla ævina ef þetta fréttist

Hér segi ég sögu af dreng sem varð fyrir því að að fullorðinn maður dveljandi á heimilinu misnotaði hann kynferðislega.  Þess misnotkun stóð yfir frá því 11 - 14 ára aldurs hans.  Fermingarárið hans tók móðirin eftir að blóði í rúmfötum og nærbuxum drengsins og þegar hún spurði ástæðunnar fór hann fyrst undan í flæmingi og sagðist bara vera eitthvað illt í rassinum.

Ekki leyfði hann móður sinni að sjá hver orsökin væri en hún kom því þannig fyrir að hann væri sendur til læknis.  Þar kom í ljós að endaþarmur drengsins var skaddaður en drengurinn færðist undan að segja hver orsökin væri í fyrstu en sagði síðan foreldrum sínum frá.  Læknirinn hafði tafarlaust samband við barnaverndarnefnd og tilkynnti um málið. 

Það varð til þess að misnotkunin hætti en níðingurinn hótaði drengnum öllu illu sagði hann frá.  Sama dag og hann sagði frá létu foreldrar hans manninn fara af heimilinu.   Formaður barnaverndarnefndarinnar í nærliggjandi þorpi þar sem drengurinn bjó var sóknarpresturinn.  Auk hans voru tvær eldri konur í nefndinni.  Drengurinn var kallaður fyrir nefndina ásamt foreldrum sínum og þar sagði hann frá með erfiðsmunum því sem gerst hafði.  Honum fannst spurningarnar skrítnar eins og þegar hann var spurður um hvor hann hefði verið að æsa manninn upp eða freista hans til þessara óeðlilegu athafna. 

Eftir viðtalið var honum sagt að fara fram á gang loka hurðinni og bíða frammi.  Frammi á ganginum lagði hann við hlustir og heyrði æsta rödd móður sinnar sem heimtaði að sýslumaðurinn yrði látinn vita og kærður.   Önnur barnaverndarkonan sagði þá hvort þetta myndi ekki bara jafna sig, mannfýlan væri farin í annað landshorn.  Presturinn afgreiddi síðan málið á einfaldan hátt; Best væri fyrir piltinn að fara ekki lengra með þetta, það yrði bara erfiðara hjá honum að lifa með þessari skömm ef málið myndi fréttast.

Drengurinn, þá fullorðinn maður, sagði mér þessa sögu eftir aðstæður sem urðu honum harmdrægar.  Orð prestsins liðu sér aldrei úr minni, enn þann dag sviði sig undan þeim, meir en nokkru öðru en hent hefði hann á lífsleiðinni.  Lífsgangan varð æði skrykkjótt og ekki fann hann veginn og aftur og aftur lenti hann í öngstrætum og blindgötum oftast í slæmum félagskap við kónginn Bakkus.  Við þekktumst ekki í langan tíma en hann leitaði trúnaðar og hafði þörf fyrir að segja frá.  Hann sagði líka að hann hefði aldrei hitt níðinginn eftir þetta en frétt af honum öðru hverju og oft hefði sig langað að vara við honum en kjarkinn hefði skort.  Sér hefði líka stundum dottið í hug að drepa hann en til þess verks hefði kjarkinn einn skort.

Þessi saga hefur oft skotið upp kollinum í huga mínum þegar ég heyri og frétti af níðingsverkum brenglaðra manna.  Þeir skilja eftir sig brotnar sálir, skemmda sjálfsmynd og stundum líkamlegan skaða. Ég hef líka stundum hugleitt hvort þessi hugsun prestsins eigi sér hliðstæður í dag.

Vonandi ekki.  Ég segi þessa sögu vegna þess að hún verði til að opna huga fólks og þó ég viti það ekki og aldrei spurt er ég viss um að drengurinn væri því samþykkur.   

 

P.S.  Drengurinn lést liðlega fertugur að aldri af völdum fíkniefnaneyslu, foreldar hans báðir látnir fyrir nokkru, níðingurinn féll fyrir eigin hendi eftir upp um hann komst í öðru máli en sá eini sem er lifandi í hárri elli er presturinn.  Hann lét af prestskap fyrir nokkrum árum.

Athugasemdir

[Hólmdís Hjartardóttir, 4.5.2008 kl. 14:33]

skelfileg saga

[Lára Hanna Einarsdóttir, 4.5.2008 kl. 14:43]

Þetta er hræðileg saga um skelfileg örlög. Ég ætla rétt að vona að eftir alla þá umræðu sem farið hefur fram um svona mál að hugsun prestsins eigi sér enga hliðstæðu nú til dags.

[Jóhanna Magnúsar- og Völudóttir , 4.5.2008 kl. 14:43]

Þetta er vonandi hverfandi hugsunarháttur - en var vissulega við lýði hér áður. Þ.e.a.s. að fórnarlamb misnotkunar væri í skömm. Ljót saga, en eflaust saga fleiri en við vitum.

[Gunnar Gunnarsson, 4.5.2008 kl. 15:00]

Hrikaleg saga og skelfilegar afleiðingar fyrir fórnarlambið.Vonandi væri tekið betur á málum í dag.

[Fransman (IP-tala skráð) 4.5.2008 kl. 15:47]

Var þetta nokkuð Ísafjarðardóninn ?

Mér blöskraði alltaf hversu fólk var fljótt að taka hann í dýrlingatölu eftirr að hann hengdi sig og það var aldrei leitað eftir að tala við drengina sem höfðu talað við lögregluna.. 

Hvernig ættli þeim piltum líði í dag ?

[Jenný Anna Baldursdóttir, 4.5.2008 kl. 16:04]

Skelfilegt og átakanlegt.  Takk fyrir að birta þetta.

[Sveinn Ingi Lýðsson, 4.5.2008 kl. 18:23]

Fransman, hér verður ekki gefið upp hverjir eigi hlut að máli.  Enda skiptir það ekki máli úr því sem komið er.  Tilgangur þess að birta þessa frásögn er að hún verði fólki að umhugsunarefni, sumum huggun og öðrum víti til varnaðar.  Mönnum sem framkvæma svona níðingsverk er sjaldnast sjálfrátt en átakanlegastur var þáttur barnaverndarnefndarinnar og þá sérstaklega sóknarprestsins.  Ástin og virðingin hans til móður sinnar var hrein og fölskvalaus.

[halkatla, 4.5.2008 kl. 22:47]

svona var útbreiddur hugsunarháttur einu sinni. Það er hryllileg skömm

[Anna Einarsdóttir, 4.5.2008 kl. 22:55]

Það er skelfilegra en maður getur hugsað til enda, að til skuli vera menn sem láta sig sálir barna engu varða og hugsa um það eitt að svala fýsnum eða nota vald eða hvað það nú er sem fær menn til svona óskiljanlegra voðaverka. 

Hræðilegt !

[Haukur Nikulásson, 5.5.2008 kl. 00:08]

Svona óeðli er þyngra en tárum taki. Margir telja þetta jafnvel verra en morð þar sem fórnarlambið þarf að lifa ódæðisverkið aftur og aftur alla sína ævi og losnar aldrei frá því að geta engum treyst í framhaldinu.

[Sigurbjörn Friðriksson, 5.5.2008 kl. 01:21]

"Presturinn afgreiddi síðan málið á einfaldan hátt; Best væri fyrir piltinn að fara ekki lengra með þetta, það yrði bara erfiðara hjá honum að lifa með þessari skömm ef málið myndi fréttast."

Sveinn Ingi, þakka þér fyrir að deila þessari frásögn, börn eiga það skilið að hlustað sé á þau af hluttekningu og þeim trúað.  Ég trúi því að þessi prestur hafi sagt þetta í þeirri trú, að hann væri að gera rétt, að gera drengnum gott.  Þetta var þeirra hátturinn á þessum tíma.

Hinsvegar sannar þetta hið fornkveðna eina ferðina enn: "Það er auðvelt að þola þjáningar annarra."

 Kveðja, Björn bóndi. 

[Jens Guð, 5.5.2008 kl. 01:26]

  Viðhorf til barnaníðs og barnaníðinga er að breytast hægt og bítandi.  Á mínum uppvaxtarárum heyrði maður aldrei af neinu svona.  Á unglingsárum man ég eftir að talað var um mann sem vann í og eða rak bókabúð og varað við því að hann leitaði á drengi.  Þessi maður var kallaður dónakall og það var eiginlega hlegið að þessu.

  Viðhorfin fóru að breytast eftir að Stígamót hófu starfsemi og síðar Aflið á Norðurlandi og systursamtök víðar á landinu.  Í dag er umræðan allt öðruvísi og þau mál sem upp koma afgreidd á faglegri hátt.

[María Anna P Kristjánsdóttir, 5.5.2008 kl. 07:42]

Þetta er skelfilegt,og því miður ekki eina dæmið.Takk fyrir að deila þessari frásögn með okkur.

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 5.5.2008 kl. 07:59]

Saga þessa drengs er afar sorgleg og hjartað í manni grætur yfir henni, og þeirri vanvirðingu sem drengurinn varð fyrir, er þessi viðurstyggilega  framkoma uppgötvaðist. Barnaverndarnefnd í þessu tilfelli hefði getað bjargað lífi drengsins,
vegna hvess? jú þau kunnu ekki betur, endilega ekki að höndla mál sem óþægileg voru, og engin virðing var borin fyrir börnum, það var bara sagt hann jafnar sig.
Málið leist að þeirra mati.

Því miður er hugsunarháttur þessi ennþá við lýði hjá borgurum landsins, en hefur breyst afar mikið, eins og Jens Guð segir, með tilkomu Stígamóta, Aflsins á Akureyri og Sólstafa á Ísafirði og fleiri félaga.
Það sem hefur líka komið til, það eru þeir sem þora að tala um þetta út um allt fólk eins og þú og ég, fólk hrekkur í kút er maður talar um þessi mál eins og að fá sér kaffibolla, en það er nauðsynlegt, og hvet ég fólk til að koma með í þann hóp sem þorir, það verður að ýta þessari umræðu upp á borðið.
Það þíðir ekki neitt að segja eitthvað um þessi mál, og gera svo ekkert í því.
Ég spyr hvenær kemur að ykkar fjölskyldu að lenda í þessu?.
                          Takk fyrir mig.
                             Milla.

[Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir, 5.5.2008 kl. 11:14]

Þakka þér fyrir að segja þessa sögu.

Ég hef lengi verið að reyna að herða mig upp í að segja svipaða sögu, sögu lítils 7 ára drengs sem tekin var í tímabundið "fóstur,"  af frændfólki sínu, og uppkominn sonur hjónanna byrjaði strax að misnota drenginn, og gekk svo í 4 ár.  - Þá gat litli drengurinn ekki orðið gengið, bæði vegna líkamlegrar og andlegrar kvalar. - Það var ekkert gert annað en að hann fékk að fara heim til foreldra sinna.

- Seinna þegar drengurinn komst til vits og ára, og las um, að enn væri drengjum gert slíkt og þvílíkt. - Og Skrímslið, gerandinn í hans tilviki var komin í aðstöðu til að halda áfram verknaðinum að vild.-  Þá skrifaði drengurinn bæði þáverandi Borgarstóra og svo seinna  þáverandi Forsætisráðherra, en ekkert svar barst.  - Hann skrifaði heila greinagerð og hann skrifaði öllum í Borgarstjórn og á Alþingi. 

 Og ekkert svar hefur borist enn. - Nema á þá leið, að honum væri bara fyrir bestu að gleyma þessu. - Því það væri engum hollt, að vera sífellt, að velta sér upp úr fortíðinni. 

- Enda hefur drengurin gefist upp, og getur ekki einusinni hugsað sér að koma  í heimsókn til Íslands, landsins sem hafnaði honum. -  Og mæta glottandi Skrímslinu (gerandanum)  sem hreykir sér yfir því, að stráknum takist ekki að klaga hann, það hlusti enginn á hann. -

Hversu margir ætli þeir séu sem eru rifnir og tættir innvortis, eftir gróflega misnotkun.  -  Líkamlegir og andlegir áverkar sem aldrei er hægt að græða.

[Sigurður Þórðarson, 5.5.2008 kl. 11:20]

Takk fyrir þessa sögu, hún er því miður ekkert einsdæmi, langt því frá.

[Sveinn Ingi Lýðsson, 5.5.2008 kl. 11:29]

Já Lilja Guðrún, minn grunur er að meira sé um misnotkun á drengjum en samfélagið vill vera láta.  Athyglin hefur kannski beinst meira að misnotkun stúlkubarna en það er nauðsynlegt að opna þessa umræðu og tala hreint út um þá hluti sem hafa verið tabú.

Samtök eins og Stígamót hafa unnið afskaplega gott og fórnfúst starf.  Fyrir það skulu þær konur sem þar starfa hafa stóra þökk fyrir.  Samt má alltaf betur gera og okkar versti óvinur eru manns eigin fordómar.  Horfumst í augu við þá hveru ljót og afskræmd myndin lítur út.  Þær góðu konur sem þar starfa eru heldur ekki hafnar yfir gagnrýni og í eina tíð fannst karlmönnum sem þangað leituðu það þeim ekki sýndur mikill skilningur.  Mér skilst að það hafi breyst  en alltaf má betur gera.

Þakka ykkur fyrir góð comment á þessa færslu mína og vonandi getum útrýmt þeirri "prestshugsun" sem fram kemur í frásögn minni.

[Soffía Valdimarsdóttir, 5.5.2008 kl. 11:37]

Ég hef það fyrir satt að barnaníðingar eigi ekki sjö dagana sæla í fangelsum. Ætli það séu ekki fleiri afbrota- og ógæfumenn fórnarlömb kynferðisafbrotamanna en skýrslur sína?

Fjöldinn á heimtingu á að fá að vita af ferðum barnaníðinga - þeir eru fáir en fórnarlömb þeirra eru margfalt fleiri þar sem aðstandendur og samfélagið líður með þeim og af þeirra völdum sem leiðast út í afbrot og ofbeldi.

[Þorsteinn Valur Baldvinsson, 5.5.2008 kl. 11:50]

Sveinn

Þú skrifar: Samtök eins og Stígamót hafa unnið afskaplega gott og fórnfúst starf.  Fyrir það skulu þær konur sem þar starfa hafa stóra þökk fyrir.  Samt má alltaf betur gera og okkar versti óvinur eru manns eigin fordómar.  Horfumst í augu við þá hversu ljót og afskræmd myndin lítur út.  Þær góðu konur sem þar starfa eru heldur ekki hafnar yfir gagnrýni og í eina tíð fannst karlmönnum sem þangað leituðu það þeim ekki sýndur mikill skilningur.  Mér skilst að það hafi breyst  en alltaf má betur gera.

Ég tek undir þessi orð, samt hefur mér ávalt fundist fullyrðingar kvenna frá Stígamótum, um að drengir sem verða fyrir misnotkun séu hættulegir, vegna þess að þeir verði gerendur sjálfir, mjög óábyrgar og verulega skaðlegar fyrir alla.

Sé þetta rétt í einhverjum tilfellum, er forgangsatriði að fá þessa þolendur til að koma fram til að hægt sé að hjálpa þeim, en ekki hrekja þá í felur með óábyrgum yfirlýsingum, og finna svo þá sem kannski verða að gerendum, löngu seinna innan um fjöldann allan af nýjum þolendum.

Kannski er löngu kominn tími á karladeild Stígamóta, án kvenna sem starfsmanna.

[Ragnheiður Ólafía Davíðsdóttir, 6.5.2008 kl. 09:01]

Það er skelfilegt að lesa þetta og maður fyllist vonleysi og reiði. Ég var í lögreglunni í mörg ár og kynntist mörgu misjöfnu þar. Eitt sinn var tilkynnt um sést hefði til eldri manns sem var að leiða lítinn, fimm ára dreng, inn í gömlu  skemmur Sambandsins sem þá voru við Grandaveg. Faðir drengsins var með okkur lögreglufólkinu í bílnum og ég gleymi aldrei angist hans og reiði; nánast sturlun, þegar við vorum að leita að drengnum með vasaljós um allar skemmurnar. Við fundum manninn og drenginn og þá var sá fyrrnefndi búin að leysa niður um drenginn en ekki komin lengra. Það tókst að bjarga drengnum frá skrímslinu en það var öllu erfiðara að bjarga því (skrímslinu) frá föðurnum sem froðufelldi af bræði og veinaði af reiði. Við urðum að halda föðurnum föstum svo hann dræpi ekki kynferðisafbrotamanninn. Ég man að félagar mínir í lögreglunni áttu bágt með að hemja sig þegar þeir færðu viðbjóðinn í járn. Sem getur fer tókst að afstýra því að líf barns yrði lagt í rúst að þessu sinni - en því miður eru margar sögur eins og sú sem Sveinn Ingi segir hér að ofan, staðreynd.

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 6.5.2008 kl. 13:07]

Sumir setja út á og sumir hæla, ég segi bara að við lærum svo lengi sem við lifum, og á meðan við lifum verðum við að ýta öllum þessum málum upp á borðið.
Og taka vel á móti öllu fólki sem leitar hjálpar og bera virðingu fyrir frásögn þeirra. Mikið skil ég vel lögregluþjóninn, föður litla drengsins Ragnheiður, öðruvísi er ekki hægt að búast við að maður bregðist við.
                                Kveðja Milla.

[Halla Rut , 6.5.2008 kl. 21:13]

Nokkuð er ég viss um að maðurinn hafi hætt að misnota og meiða börn. Presturinn og kerlurnar tvær bera ábyrgð á öllum þeim fórnarlömbum sem komu á efir drengnum í sögu þinni.

[Halla Rut , 6.5.2008 kl. 21:22]

Þetta átti auðvitað að vera "maðurinn hafi  EKKI hætt"

[Vallý (IP-tala skráð) 7.5.2008 kl. 10:30]

Já þetta er skelfilegt.

Og því miður eru fullt af svona málum sem koma

ekki  fram í dagsljósið  .

Takk fyrir að  fá að lesa um þetta mál

Blessuð sé minning   þessar unga manns.