Þegar andlitið dettur af manni

Í kvöld sá ég atvik á götunni þar sem í bý.  Þetta fékk mig til að missa gjörsamlega andlitið.  Þarna geystist maður á vélsleða eftir götunni á miklum hraða með ungt barn sitjandi fyrir framan sig.  Já ég sagði með barn sitjandi fyrir framan sig á sleðanum.  Það er kannski ekki mikil umferð í götunni en hún var nægilega mikil til að þurfa að horfa upp á árekstra tvisvar sinnum í það eina ár sem ég hef búið við hana.

Ég man þá tíð þegar þótti sjálfsagt að halda á og sitja undir börnum í bílsætum.  Og auðvitað kostaði það líf og limi barnanna ef eitthvað alvarlegt kom upp á.  Þessi ósiður var lagður af fyrir meira en þrjátíu árum og þykir glæpsamlegt athæfi í dag.  Því miður þá sér maður enn svo dæmalaust dómgreindarleysi eins og þetta á vélsleða, á mótorhjólum og fyrir nokkru sá ég ökumann dráttarvélar á þjóðvegi með barn í fanginu.  

Hvað er að?  Er fólk svona dæmalaust heimskt, illa innrætt eða hvað?  Mig skortir skýringar.  Vitið þið þær?