Hagfræði fyrir byrjendur

  Í þorpi einu birtist maður og kvaðst vilja kaupa apa af þorpsbúum á 1000 krónur stykkið. Þar sem mikið var um apa í nágrenni þorpsins fóru þorpsbúar að veiða apana og selja manninum þá. Maðurinn keypti þúsundir apa af þorpsbúum á 1000 krónur.  Þegar framboðið fór að minnka bauðst maðurinn til að borga 2000 krónur fyrir apann. Aftur jókst framboðið um tíma, en síðan minnkaði það enn frekar og hætti loks alveg þar sem erfiðara var fyrir þorpsbúa að finna fleiri apa til að selja.
  Maðurinn tilkynnti þá að hann mundi borga 5000 krónur fyrir hvern apa sem hann fengi, en hann þyrfti að skreppa frá í smá tíma og aðstoðarmaður hans mundi sjá um kaupin á meðan. Eftir að maðurinn var farin hóaði aðstoðarmaðurinn þorpsbúum saman og bauðst til að selja þeim apana, sem voru geymdir í búrum, á 3500 krónur stykkið. Fólkið gæti svo þegar maðurinn kæmi aftur selt honum apana á 5000 krónur. Þorpsbúar söfnuðu saman öllu sínu sparifé og keyptu apana af aðstoðarmanninum. Síðan hefur ekkert spurst til mannsins eða aðstoðarmannsins.   Ofangreinda sögu fékk ég senda áðan.  Eftir að hafa lesið hana skildi ég allt í einu betur íslenska bankakerfið og hlutabréfamarkaðinn.

Athugasemdir

[Guðrún (IP-tala skráð) 7.11.2008 kl. 21:48]

Flott saga og á vel við

[Trausti Þór (IP-tala skráð) 7.11.2008 kl. 22:17]

Mynnir mig á söguna um strákinn sem sagði pabba sínum að hann hefði selt heimilishundinn á tvær milljónir.

"Hvernig fékkstu hann borgaðan"? spurði pabbinn.

"Með tveimur einnar milljónar króna kettlingum"

[Óskar Arnórsson, 7.11.2008 kl. 22:42]

þetta eru ekta íslensk "viðskipti".. :)

[Sigrún Aðalsteinsdóttir, 8.11.2008 kl. 02:32]

Margur verður af aurum api.  Þannig er það nú bara.  Kannski búum við á Apaplánetunni - kannski er hún loksins fundin Sorglegt.

[Georg P Sveinbjörnsson, 8.11.2008 kl. 04:26]

Það sorglegast er hversu sáraeinföld hún er, samt virkar hún alltaf jafnvel á fólkið öld eftir öld, aftur og aftur, hákarlarnir þurfa ekki einu sinni að vera frumlegir, þetta er allt endurnýtanlegt á næstu kynslóð.

Alltaf eru einhverjir sem reyna að minna á að stundum komi sjarmerandi maður með löngu en ekki svo löngu samt millibili ásamt síbrosandi aðstoðarmanni sínum í þorpið til að plata það og reyni að rýja það inn að skinni og hafi gengið yfirlett vel með það ætlunaverk með ýmsum ráðum og brellum sem hefði dáleiðandi áhrif.