Virðing Hæstaréttar

 

Lagaprófessor emeritus, Sigurður Líndal, skrifar athyglisverða grein í Fréttablaðið í dag þar sem hann þakkar ritstjóra Morgunblaðisins þann heiður að leggja fyrsta hluta Reykjavíkurbréfs s.l. sunnudag undir hugleiðingar sínar um aðkomu hæstaréttardómarans, Jóns Steinars Gunnlaugssonar, að Baugsmálum.  Þar hafa ásakanir gengið á víxl milli dómarans og Ingibjargar Pálmadóttur um frumkvæði Jóns Steinars og skjólstæðings hans, Jóns Geralds, að upphafi Baugsmálanna. 

Ég hef lítil  kynni Jóni Steinari og þau litlu kynni voru af góðu einu.  Mér kom hann fyrir sjónir sem réttsýnn mannasættir sem öllum vildi vel.  Fljóthuga og skjótráður sem sennilega er hans stærsti galli.  Að gefa sér ekki tíma til íhugunar áður en gripið er til vopna og maður og annar veginn.

Í þessu máli sýnist mér að þarna hafi hann svipt af sér skikkju dómarans og undir henni verið í búningi vígamannsins sem höggur í fljótræði.  Lögmaðurinn fyrrverandi hafi gleymt því það hann er í breyttu hlutverki, hlutverki hæstaréttardómarans, dómarans sem skal hafinn yfir daglegt orðaskak og hjaðningavíg.  Það efast varla nokkur maður um lögfræðilega hæfni Jóns Steinars og reynsla hans er mikil.  Því miður virðist vera að þarna hafi skert dómgreind borið kosti hans ofurliði.

Hæstiréttur má ekki við að virðingu hans sé meira misboðið en orðið er. Grein Sigurðar um þetta efni má öllum vera holl lesning.