Færsluflokkur: Viðskipti og fjármál

Nýr gjaldmiðill; Bananar í bananalýðveldi.

Það voru tveir lögreglubílar fyrir utan bensínstöðina.  Ég lagði bílnum og gekk inn.  Á móti mér komu tveir lögreglumenn með mann á milli sín.  Ég þekkti þann handjárnaða frá gamalli tíð og vissi líka að þar fór einn af útigangsmönnum borgarinnir.  Blessaður strákurinn, löngu orðinn útúr steiktur af langvarandi fíkniefnaneyslu auk þess sem honum hafði aldrei verið ljóst hvað hugtakið eignarréttur þýddi.  

Inni á stöðinni heyrði ég á tal starfsfólksins og sagði hneykslað frá því að "rónadjöfullinn" hefði verið gripinn  með tvær kók og bananaknippi inn á sér og reynt að komast með það úr án þess að borga. "Ógeðs skítagaur" sagði rauðhærða afgreiðslustelpan "af hverju lokar löggan ekki þetta inni" spurði hún með vandlætingartón á meðan ég reyndi að vekja athygli hennar á girnilegu rúnnstykki sem mig langaði að gæða mér á.

Ég settist við gluggann með kaffi og rúnnstykki.  Seinni lögreglubíllinn rann út af planinu.  Á borðinu lá Mogginn.  Ég fletti honum annars hugar en allt í einu staldraði ég við fréttina af emírsbróðurnum frá Katar og viðskiptum hans og Ólafs Ólafssonar við Kaupþing.  Enn ein vonda fréttin og það þyrmdi yfir mig.  Þar léku menn sér að því í fullkomnu siðleysi að moka til sín annarra fjármunum og skilja síðan skuldirnar eftir hjá mér, börnunum mínum, barnabörnunum og öllum öðrum íslendingum sem ekkert höfðu til saka unnið annað en trúa þessum siðlausu lygamörðunum sem sögðu allt í himnalagi, allar götur þar til veröldin hrundi.

Ég gerði orð þeirrar rauðhærðu að mínum: "Ógeðs skítagaurar. Búum við í einhverju andsk... bananalýðveldi eða hvað"?

Já, auðvitað búum við í bananalýðveldi.  Er þá ekki lausnin komin.  Auðvitað, skiptum á krónunni og tökum upp nýjan gjaldmiðil; Banana - hvað annað.

Á leiðinni að bílnum hugsaði ég með mér: "Hvað skyldu Ólafur þurfa að stela mörgum banönum til að verða leiddur út í handjárnum?

 


....augnablik meðan ég........................

Mál Al-Thani þess katverska bróður emírsins af Katar fær stöðugt á sig einkennilegri mynd. Ef minnsti flugufótur er fyrir þessari frétt Stöðvar 2 um málið þá staðfestir það þá glórulausu siðspillingu sem virðist hafa grasserað með kaupahéðna og fjárglæframanna landsins.

Á mannamáli er þetta ekkert flókið.  Hér hafa ótíndir svikahrappar verið á ferð ef satt er.  Í ljósi þessa vaknar spurningin hvers vegna svikin hafa ekki verið kærð?  Getur það verið að sá er hlunnfarinn var (Kaupþing) hafði einnig óhreint mjöl í sínu pokahorni og þoli því illa skoðun?

Nú reynir  á ríkissaksóknara sem lögum samkvæmt ber að hefja að eigin frumkvæði rannsókn á þessum ótrúlegu grunsemdum.  Ég bíð eftir því að sjá lögreglumenn með handjárn á lofti.  Svo erum við beðin um að persónugera ekki vandann.......

.....augnablik meðan ég.......


Eitthvað til að hafa áhyggjur af?

Er ekki bara þjóðin að endurheimta eignir sínar úr höndum braskara?  Mun það ekki skapa ný sóknarfæri?

Mér er spurn?


mbl.is Sjávarútvegsfyrirtæki berjast fyrir lífi sínu
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Braskarar í útgerðarstétt missa fiskveiðiheimildir í hendur útlendinga.

Hvernig stendur á þessari skelfilegu skuldsetningu í íslenskum sjávarútvegi.  Ein helstu rök andstæðinga ESB hafa verið að eignarhaldið fiskveiðiréttarins megi ekki færast til útlendinga.  Þá spyr ég:  Hefur það ekki færst sjálfkrafa með kvótabraski, tilheyrandi skuldsetningu sem nú kemur illa í hausinn á bröskurnum?  Hverjir eiga veðkröfurnar í þrotabú bankanna? Skyldu þeir vera einhverjir ótætis útlendingar?

Er þá ekki ljóst að raunverulegt eignarhald á fiskveiðiréttinum á Íslandsmiðum er komið í hendur erlendra?  Ef svo er eru þá ekki rökin gegn ESB aðild fokin fjalla til?  Ég get ekki betur séð en ef eignarhaldið eigi að haldast innanlands að ríkið verði að leysa til sína aflaheimildir og sjá til þess að veð útlendinga í veiðiréttinum verði greiddar.

Annað tveggja gerum við það núna strax eða aldrei.


mbl.is Erlendir bankar með veð í kvóta
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Nei takk, ég ætla ekki að borga skuldir íslensks sjávarútvegs, enn einu sinni!

Við hrun efnahagslífs þjóðarinnar koma þau nú í ljós meinvörpin í þjóðarlíkamanum eitt af öðru. Eitt það stærsta liggur í sjávarútvegi. Ein mesta blekking síðustu áratuga hefur verið sú fjarstæða að íslenskur sjávarútvegur sé sjálfbær og standi rekstrarlega á eigin fótum. Allt annað en útgerðin í ESB sem ekki gengur nema á beinum og óbeinum ríkisstyrkjum.

Á árum áður var gripið aftur og aftur inn í efnahagslífið, oftast með beinum gengisfellingum eða öðrum sértækum aðgerðum, nánast alltaf til að halda veikburða sjávarútveginum á floti. Á hvern féll kostnaðurinn? Jú, á íslenskan almenning í formi minnkaðs kaupmáttar, verðbólgu, okurvaxta og verðtryggingar.

Steininn tók svo úr við setningu kvótalaganna 1983 og framsalsheimildina 1990. Þar var grunnurinn lagður að hinni fullkomnu blekkingu. Látið var í veðri vaka að þetta væri til að vernda fiskistofna við Ísland. Akkúrat. Hvernig skyldi það nú hafa gengið? Svari hver fyrir sig.  

Stærstu mistökin lágu þó í úthlutun aflaheimildanna. Alþingi ákvað að þær skyldu renna til eigenda fiskiskipa. Ekkert var hugað að hagsmunum sjómanna, verkafólks, fiskvinnslu eða sveitarfélaganna. Allt rann án endurgjalds í vasa einnar stéttar manna. Þarna var kominn grunnur að þeim ójafnaði og græðisvæðingu sem við súpum nú seyðið af. Þarna varð til óefnislegur gróði við sölu á óveiddum aflaheimildum. Fjármálastofnanir tók veð í aflaheimildunum þrátt fyrir skýr lagaákvæði um eign þjóðarinnar (væntanlega ríkisins) á þeim. Nýtt umhverfi skapaðist, veröld „hrifsaranna“.

Veðsetningin var hrifsuruum fundið fé. Öllu var stjórnað úr herbúðum LÍÚ þar sem kvótanum var miðlað milli útgerða. Og alltaf hækkaði verðið. Að sjálfsögðu gerði það það. Enda auðvelt þegar öll trompin voru komin á eina hendi. A seldi B, B seldi C og svona koll af kolli og alltaf hækkaði verðið á heimildunum. Það var líka heppilegt til aukinna veðheimilda. Viðskiptalíkanið var þar sama og Baugsarar, Fonsarar, Bjöggar og aðrir seinni tíma skúrkar nýttu sér. Útgerðarmennirnir botnskuldsettu fyrirtækin, mjólkuðu miskunarlaust allt lausfé og nýttu allar lánalínur og skelltu sér á hlutabréfamarkaðinn.  Þjóðinni var talin trú um stórgróða sjávarútvegsins en því miður byggðist hann meira á væntingum en veruleika.  Algjör sjónhverfing og eftirleikinn þekkjum við.

Ég er sammála Þorvaldi Gylfasyni og fleiri fræðimönnum sem hafa bent á að þarna liggi rætur vandans. Þarna giltu ekki lögmál markaðarins, heldur sérhyggjunnar. Almenningur borgaði brúsann. Það þekkir fólkið í sjávarbyggðunum sem missti lífsafkomuna, eignirnar og sjálfsvirðinguna þegar kvótagreifanum þóknaðist í nafni hagræðingar að selja lífsbjörgina frá fólkinu. Ég fullyrði að framkvæmd þessa einokunarkerfis mun sagan dæma og setja á bekk með annarri illræmdri einokun; dönsku einokunarverslunarinnar.Nú er allt farið fjandans til og þrátt fyrir góðar meiningar (eða voru það meiningar) um verndun og uppbyggingu fiskistofna í hafinu við Ísland hafa helstu nytjastofnar hrunið. Hver er þá tilgangurinn?

Enn og aftur á að seilast í vasa almennings. Sjávarútvegsráðherrann vill fella niður skuldir sjávarútvegsins sem orðnar eru til af framvirkum gjaldmiðla og afleiðusamningum auk glórulausrar skuldsetningar. Blöðruhagkerfi kallaði ágætur maður þetta til sannmælis. Svo sprakk blaðran. Var einhver sem bað þessi fyrirtæki að taka þessa áhættu. Ég bað þá ekki og neita því að borga oftar skuldir þeirra sama hvaða fj..... barbabrellur á að framkvæma til þess. Til þessa nýtur þessi veruleikafirrti ráðherra fullþingis ráðvandra ofurmenna á borð við Árna Johnsen og Friðriks Arngrímssonar framkvæmdastjóra LÍÚ svo einhverjir séu nefndir.

Ef niðurstaðan verður eins og þessir herramenn fara fram hljóta aðrir skuldarar að fá sömu afgreiðslu. Ef ekki er ég hræddur um að hér verði allt vitlaust.

Svo einfalt er það.


mbl.is Skuldastaðan mun batna
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Í upphafi skyldi endinn skoða

Það er ömurleg staðreynd að hópur fólks skuli hindra útsendingu á einum vinsælasta og elsta fréttaþætti landsins þó svo að það sé ósátt við framgöngu misviturra stjórnmálamanna undanfarnar vikur. Í tvo og hálfan mánuð hafi staðið yfir fjölmenn mótmæli sem fyrst og fremst hafa beinst að þeim sem ábyrgð bera. Stjórnmálamönnum, yfirmönnum Seðlabanka, Fjármálaeftirlits og ekki síst þeim óprúttnu fjárglæframönnum sem var leyft að leika hér lausum hala í allt of langan tíma. Mótmælin hafa með örfáum undantekningum verið friðsamleg og í flestum tilfellum málefnaleg.
Almenningur þarf að borga skuldir þessara vitleysinga. Sé eitthvað að marka fréttir af fjármagnsflutingum síðustu daga fyrir hrunið eru þeir örugglega ekki á flæðiskeri staddir.
Mistökin liggja fyrir og fremst í óvissum, fálmkenndum viðbrögðum stjórnvalda. Því má líkja við að vakna upp við að innbrotsþjófur hafi sótt heimili manns heim um nótt og haft öll verðmætin á brott. Fyrstu viðbrögðin voru því lík að best væri að skríða aftur upp í rúm og vona þetta vera vondan draum. Kannski þjófurinn sæi að sér og skilaði þýfinu.
Það var ekki svoleiðis. Viðbrögðin voru ekki í neinu samræmi við ástandið. Ekki kom til greina að draga sökudólgana til ábyrgðar. Í ljósi sögunnar er það skiljanlegt þar sem fjárglæframennirnir voru svo samanspyrtir við íslensk stjórnmálalíf að stór hluti ráðherra, þingmanna og jafnvel forsetinn hefði fokið þar með.
Mín tilfinning er sú að allur almenningur sé sár og reiður og margir vart búnir að skilja í hvað slæmum málum við erum. Nú um áramót missa margir vinnu og munu fara á atvinnuleysisbætur. Fjöldi fólks er í þeim sporum að geta ekki staðið við skuldbindingar sínar. Þetta sama fólk horfir upp á gæðinga bankanna fá sínar skuldir niðurfelldar, bankana hafa kennitöluskipti og sjá glæframennina enn vera að skara eldi að eigin kökum.
Þetta er ekki ásættanlegt og á meðan stjórn Seðlabankans, Fjármálaeftirlits og ráðherrar sem klárlega bera ábyrgð sitja sem fastast er ekki nema eðlilegt að uppúr sjóði. Ég er hræddur um að þetta sé rétt byrjunin. Ástandið á götunum á eftir að versna ef stjórnvöld grípa ekki nú þegar inn í ástandið með róttækri uppstokkun. Fólkið sér að friðsamleg mótmæli bera lítin sem engan árangur. Það þýðir einfaldlega að mótmælin færast yfir á næsta stig, og næsta, og næsta.....
Geir, Ingibjörg og aðrir landsfeður. Eruð þið svo fjarlæg almenningi að þig séuð ekki að skynja það ástand sem er að skapast í þjóðfélaginu? Ef þið teljið ykkur skynja það er aðgerðaleysi ykkar óskiljanlegt.
mbl.is Fólk slasað eftir mótmæli
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Grillaður ritstjóri, flamberaður í lygabrandíi, borinn fram í yfirgefnu auðmannahreiðri.

Frétt dagsins snerist um frétt. Frétt sem var raunar ekkifrétt. Átti að vera skúbb en var það ekki. Frétt sem olli því að ónafngreindur var á barmi taugaáfalls.
Frétt sem ekki birtist fyrr fréttin um hana var orðið að frétt. Bara eins í besta farsa.
Þar höfum við það. Reyndar vitað það alla tíð að eigendur fjölmiðla hafa mikil áhrif á efnistök ritstjórna þeirra, bæði beint og síður óbeint. Í dag fengum við beina dæmið. Í fyrstu reynir Reynir ritstjóri að ljúga sig út úr þvælunni en tekst svo óhönduglega upp að vart hefur nokkur maður trúað þvælunni. Lygin var svo endanlega afhjúpuð í Kastljósviðtali kvöldsins þar sem blaðamaðurinn leggur fram hljóðupptöku af samtali sínu við Reyni ritstjóra.
Reynir (að vera) ritstjóri, Hreinn (og klár?) eigandi og Bjórólfurinn prentsmiðjueigandi og alltumlykjandi. Félegur kokkteill atarna! Eru menn búnir að gleyma afskiptum hins alltumlykjandi þegar hann ætlaði að kaupa DV til þess að leggja það niður vegna "óþægilegra" frétta. Kannski erum við líka búnir að gleyma því "ritstýringu" hans á bók Guðmundar Magnússonar um Thorsarna (eða var það um Thor Jensen), skiptir ekki máli.
Lengi hefur Jón Ásgeir verið sakaður um að beita fjölmiðlum sínum ótæpilega í eigin þágu. Einhvern veginn hefur honum tekist að gera það á snyrtilegri hátt en hinn alltumlykjandi prentsmiðjueigandi.
Aum er staða ritstjórans og reyndar eigandans líka. Uppvís að lygaþvælu og um að láta undan hótunum "um líf og dauða". Traustleikavísitala ritstjórans var reyndar með allra lægsta móti en ætli honum hafi ekki tekist að fara niður fyrir núllið núna.
Ég spái því að hann láti af störfum á morgun. Annars er það litla traust á fréttum þess farið fjandans til.
Það hlýtur að vera pláss fyrir ritstjóra á einhverju grillblaði. Það gæti hann sem vísast gefið okkur uppskriftina að eigin grillun.
Grillun í beinni!
mbl.is Upptaka af útskýringum ritstjóra DV
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Er aumingaskapur Björgvins alger?

Það sem haft er eftir viðskiptaráðherranum í þessari frétt er naumast annað en það sem áður hefur komið fram. Það er vægt til orða tekið ámælisvert að toppar í íslenskri fjármálastjórnsýslu tali ekki saman í heild ár. Ár þegar miklar blikur eru á lofti. Hvað var Björgvin að hugsa? Hann sem er ráðherra bankamála hafði ekki hugmynd hvað var að gerast og svo virðist sem hann hafi verið kallaður að borðinu til málamynda. Var honum ekki treystandi? Hann verður að svara því.
Ef svo er þá er honum ekki sætt. En hann ákveður að sitja sem fastast og í stað þess að standa upp taka pokann sinn og fara. Vera ekki lengur með í þessum delluleik. Svo kvartar hann. Vá!
Ég ætla að lýsa því yfir að hann er einhver mesti pólitíski aumingi sem sést hefur. Blaðrar og bullar út í eitt en hefur ekki bein í nefi til að gera það sem gera þarf.
mbl.is Björgvin: Spurningarmerki við Glitnisatburðarás
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Davíð, Davíð, "komdu fagnandi", frelsari vor.

Þá liggur hún klár á borðinu, hótunin sem Geir Hilmar hefur óttast mest af öllu.  Davíð opinberar í einhverju dönsku héraðsfréttablaði hótun sína að snúa aftur í pólítík.  Gott og vel, þetta var eins og margan grunaði.  Hæfileikar Davíðs til að vekja á sér athygli og verða miðpunktur umræðunnar eru einstakir.  Ég er alveg viss um að hann gæti átt mjög sterkt ”come back” í pólitíkina og lítið mál fyrir hann að velta Geir úr sessi.  Geir hefur ekki reynst sá leiðtogi sem við þörfnust, langt frá því.  Ákvarðanafælinn,  litlaus, skapstyggur auk þess augljósa að hafa látið undirmann sinn, sitjandi í Svörtuloftum svínbeygja sig.

Að sjálfsögðu hefði átt að vera búið að reka manninn.  Eru engin takmörk fyrir dellumakeríi hans í embætti seðlabankastjóra?  Í hvert einasta sinn sem hann hefur opnað munninn hefur þjóðin skolfið.  Ekki við manninn sjálfan heldur það sem út úr honum rennur.  Það var átakanlegt að horfa og hlusta á lítt dulbúnar hótanir, sjálfsbirging og dylgjur um menn og málefni.  Hræddur maður, úti í horni, sem reynir að verja sig með kjafti og klóm.  

Íslendingar hafa marga góða hæfileika.  Einn af þeim er hæfileikinn til að gleyma.  Annar er að fyrirgefa.  Hvoru tveggja sást vel þegar alþekktur tukthúslimur sem hafði orðið uppvís að þjófnaði, mútum og fjárdrætti, allt frá almenningi, átti magnaða endurkomu inn í pólítikina þar sem hæfileikar kjósenda í gleymsku og fyrirgefningu nutu sín til fulls.

Því er alveg viðbúið að það sama gildi um Davíð.  Hann hefur það þó fram yfir tutkhúsliminn að hafa haft verðskuldaða almannahylli á velmektardögum sínum.  Kostur við að endurkomu hans eru sá helstur að líklega mun hann ekki geta valdið þjóðinni jafn miklu tjóni og í embætti seðlabankastjóra.  

Gallarnir eru augljósir.  Hér er kominn maður sem þarf að hefna.  Og það grimmilega.  Undir grímu brandarakarlsins, gjörningameistarans glittir í vansæla, geðvonda smásál með einræðistilhneigingar.

 

„Þá hyggst ég hætta af sjálfsdáðum með sama hætti og ég gerði þegar ég lét af starfi forsætisráðherra. Verði ég hins vegar þvingaður úr starfi horfir málið allt öðruvísi við. Þá mun ég snúa aftur í stjórnmálin,“

 

Eru þessi orð ekki lýsandi fyrir hrokann, einsýnina og sjálfsbirginginn?

 

Ég bara spyr?


mbl.is Davíð: „Þá mun ég snúa aftur"
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Athyglisvert ársgamalt viðtal við HHG

Einn bankaráðsmanna Seðlabankans heitir Hannes Hólmsteinn Gissurarson.  Hannes þessi hefur gert sig mjög gildandi í þjóðmálaumræðunni og hefur verið einn helsti postuli nýfrjálshyggjunnar hér á landi.  M.a. hefur hann gefið sig út fyrir að vera sérlega vel að sér í efnahags- og fjármálum.  Kannski er hann þess vegna í bankaráðinu með Halldóri Blöndal, Ragnari Arnalds og fleiri fjármálaséníum.

Í ljósi þessa er fróðlegt fyrir umræðu dagins í dag að skoða viðtal frá 13. sept. 2007 (fyrir rúmu ári) þegar seðlabankastjóranum DO varð orðið ljóst að allt stefndi á heljarþröm.  Þá sagði vinur hans, ráðgjafi og bankaráðsmaðurinn Hannes Hólmsteinn Gissurarson þetta.


« Fyrri síða | Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband